«Τούρκων αηδίες»

Λοιπόν. Να ξηγιούμαστε. ΑΡΗΣ είσαι και δε μασάς. Πρώτον (ή μήπως ανάποδα;). Πάμε πάλι. Όλοι μαζί αυτή τη φορά.  Το λέμε αργά αργά, συλλαβιστά και δυνατά με όσο το δυνατόν πιο καθαρή φωνή. Σαν να θέλουμε ταυτόχρονα να καθαρίσουμε τα πνευμόνια μας από όλον τον αέρα που έχουν συσσωρεύσει, σαν να θέλουμε να αποβάλλουμε από επάνω μας  τη στεναχώρια των τελευταίων μηνών. Α-Ρ-Η-Σ είσαι Κ-Α-Ι  Δ-Ε-Ν  Μ-Α-Σ-Α-Σ. Αυτό ως απάντηση σε όλα τα γατάκια που μασάνε. Είτε ανήκουν είτε όχι στο υπηρετικό προσωπικό της μεγαλύτερης ομάδας στον πλανήτη Γη. Τέλος. Μην τα ξαναλέμε υπηρέτες του Θεού είμαστε.

 Το τελευταίο διάστημα, έχω καταλάβει κάτι ή μάλλον έχω επεξεργαστεί κάτι που έλεγε ο Κουρκούμπας στις καταπληκτικές εκείνες  βραδινές ραδιοφωνικές εκπομπές. Έλεγε λοιπόν και συμφωνούσα απόλυτα ότι : «η ομάδα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός». Ναι, έτσι είναι. Ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την έννοια ΑΡΗΣ, αντιλαμβάνεται και αντιδρά  ανάλογα  της  αγάπης του. Σε βαθύτερες  δικές μου σκέψεις (νταξ, νάμε χιούμορ) αντιλήφθηκα ότι αν καταναλώσεις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ εμβαθύνεις καλύτερα στα θέματα του ΑΡΗ. Ειδικά αν συνδυάσεις αυτές τις βραδιές αλκοόλ με ανάγνωση σχολίων «αρειανών»  σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης . Και ξηγιέμαι πάραυτα. Έχει καναδυό βδομάδες που γύρισα από το πρώτο σκέλος της καλοκαιρινής μου άδειας. Κάθομαι κάθε βράδυ, αλλά και αρκετά μεσημέρια και διαβάζω σε διάφορες «ομάδες» στο Facebook,  που ασχολούνται με το μεγαλείο του ΑΡΗ, καθώς και σε διάφορα φόρα [σας έχω πει αρκετές φορές, είμαι λάτρης της τεχνολογίας και ελαφρώς γκατζετάκιας] απόψεις αδερφών για τον ΑΡΗ. Στην ουσία όμως ΔΕΝ είναι απλά απόψεις για το ΤΙ είναι για αυτούς ο ΑΡΗΣ, αλλά κατά βάση είναι απόψεις για το ΠΩΣ θέλουν τον δικό τους ΑΡΗ. Ο ένας τον θέλει χωρίς τον ΣΟΥΠΕΡ 3 μέσα στον ΑΡΗ. Θεωρεί ας πούμε, ότι για ΟΛΑ τα δεινά που περνάει αυτή τη στιγμή η ομάδα οι μόνοι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι είναι οι σουπεράδες. Φαντάζεται έναν ΑΡΗ στον οποίο ΔΕΝ θα υπάρχουν σύνδεσμοι, ΔΕΝ θα υπάρχει λέσχη ή κοινωνία ή οτιδήποτε άλλο οργανωμένο και θα έχει τις μετοχές ένας επεν(γ)δυτής. Ο Γράντας εν προκειμένω. Λατρεία και προσωπολατρία στον Γράντα. Μήνες τώρα. Κάνει και εκπομπή στο ραδιόφωνο, γράφει και σε εφημερίδα και όλα καλά. Έχει δώσει παλαιότερα και την ψυχή του για τον ΑΡΗ, αλλά τώρα ΔΕΝ συμμετέχει ενεργά στον ΑΡΗ. Οικονομικά εννοώ. Ή τουλάχιστον έτσι έχω καταλάβει. Μακάρι να κάνω λάθος. Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα μας είναι ότι στον ΑΡΗ του, λείπουν πολλοί και υπάρχουν άλλοι που τώρα λείπουν. Πάμε σε άλλες περιπτώσεις. Υπάρχει, ας πούμε μια ομάδα ανθρώπων- οπαδών, ανδρών και γυναικών (δύο γυναικών κατά κύριο λόγο), στον ΑΡΗ της οποίας ΔΕΝ υπάρχει ο τούρκοςπροδότηςπρώηναράγονταςιδιοκτήτηςραδιοφωνικόςπαραγωγόςκ.λ.π. Λάμπρος Σκόρδας. [συνδετικός κρίκος των δύο περιπτώσεων ο … Λάμπρος]. Στην ομάδα αυτή, ότι μα ότι κι αν έχει κάνει ο Σκόρδας είναι λάθος-εσκεμμένο-κατακριτέο-προδοσία-λαμογιά-απατεωνιά και άλλα πολλά. Ο συνδυασμός των δύο προηγούμενων περιπτώσεων είναι θανατηφόρος ΚΑΙ όταν βάλλουν ενάντια στον Σκόρδα, αλλά και όταν αλληλοκατηγορούνται. (Συνεχίζουμε).

Υπάρχει, μια άλλη κατηγορία αρειανών (συμπεριλαμβανομένης και μίας κυρίας ξανθιάς και γνωστής) η οποία βλέπουν τον ΑΡΗ μέσα  από τα μάτια στου Σκόρδα. Θεωρούν τα επιτεύγματα του Λάμπρου ως τα μεγαλύτερα που μπόρεσε να καταφέρει ο ανθρώπινος νους  σε επιχειρησιακό επίπεδο. Εννοώ ότι σαν εταιρεία ο ΑΡΗΣ τις καλύτερες μέρες τις είχε επί της προεδρίας του. Δεν έχουν παρά ελάχιστα πράγματα να προσάψουν στον εκδότη της εφημερίδας που φιλοξενεί χωρίς λογοκρισία τις απόψεις μου και δείχνουν ως κύριο υπαίτιο όλης αυτής της συμφοράς που μας έχει βρει, τον Κόντη. Κατά βάσει. Και τον ΣΟΥΠΕΡ 3, λιγότερο. Περισσότερο τους πρώην διοικούντες του συνδέσμου. Α! και λίγο τους συμμετέχοντες στο Δ.Σ. της ΠΑΕ. [εντάξει φτάνει].

Υπάρχουν κι άλλες ομάδες μικρές και μεγάλες. Κάθε μία δείχνει ως υπεύθυνους και άλλους ανθρώπους. Κάθε μία προσπαθεί να δικάσει και να καταδικάσει όλους ή μερικούς από τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν παραγοντικά με τον ΑΡΗ. Υπάρχουν ομάδες που δεν θέλουν να δουν ΚΑΝΕΝΑΝ που ασχολήθηκε με την διοίκηση είτε ποδοσφαιρικού τμήματος, είτε της Λέσχης.

Οκ, μαζί σας. Εννοώ μαζί σας, με ΟΛΟΥΣ. Κατηγορείστε άνετα όποιον θέλετε. Καταδικάστε όποιον και όσους θέλετε. Εγώ το καταλαβαίνω και συμφωνώ με όλους σας. ΑΛΛΑ ρε μαλάκες τραβήξτε πάρτε διαρκείας, τραβήξτε ενισχύστε είτε με κουπόνια, είτε στους λογαριασμούς τραπεζών την προσπάθεια σωτηρίας την ομάδα ΓΙΑΤΙ στον δικό μου ΑΡΗ υπεύθυνος είμαι ΕΓΩ-ΕΣΥ-ΑΥΤΟΣ-ΟΛΟΙ ΜΑΣ και αν κατηγορήσω κάποια στιγμή κάποιον, αν καταδικάσω κάποιον στην συνείδησή μου αυτός θα είναι ΕΣΥ που ακόμη ασχολείσαι με την ευθύνη των άλλων και όχι με την δική σου. Στον δικό μου τον ΑΡΗ χωράν ΟΛΟΙ. Δεν περισσεύει ΚΑΝΕΙΣ. Και όσο πιο γρήγορα σωθεί η ομάδα τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσουν οι ενέργειες του ελέγχου και της απόδοσης ευθυνών. Και τότε θα πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Μέχρι τότε κόψτε, τα ξεκατινιάσματα στο διαδίκτυο.

Υ.Γ. Θα γράφω όταν έχω κάτι να γράψω. Μέχρι την επόμενη φορά ΜΟΝΟ πράξεις και έργα. [νταξ, μωρέ καλοκαιράκι είναι λίγο να ηρεμήσουμε].

…Χωρίς τίτλο…

«...Και να ‘δερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα, ήσυχα και απλά… καταλαβαινόμαστε τώρα. Δεν χρειάζονται περσσότερα...»

Αλήθεια , αυτοί οι στίχοι δεν σας συγκινούν; Δεν σας γεμίζουν ένα αίσθημα χαρμολύπης, για όλα αυτά που περνάμε το τελευταίο διάστημα; Δεν σας στεναχωρεί το γεγονός, ότι ίσως στην πιο κρίσιμη περίοδο για την  ύπαρξη του ΑΡΗ μας, δεν έχουμε την δικιά μας φωνή 24 ώρες το 24ωρο; Δεν είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει; Δεν σας εξοργίζει; Εμένα με τρελαίνει. Γυρίζω την βελόνα στους 987 και αυτά τα παράσιτα μου τρυπάν τον εγκέφαλο. Τουλάχιστον να έπαιζε μουσική, να υπήρχε μιαν ελπίδα, να υπήρχε μια πιθανότητα να ξανακουστεί η φωνή όλων των παραγωγών… πλην ενός! Να πάμε να κάνουμε  ένα μαθηματάκι ελληνικής γλώσσας; Να πάμε!

φίλος ο [fílos] Ο18 θηλ. φίλη [fíli] Ο30 γεν. πληθ. φίλων : 1. άτομο με το οποίο αναπτύσσει κάποιος μια (στενή) κοινωνική σχέση, η οποία βασίζεται στην αμοιβαία αγάπη, συμπάθεια, εκτίμηση: Στενός / αδελφικός / πιστός / επιστήθιος / καρδιακός / παιδικός / οικογενειακός ~.

Δώστε σημασία στην πρώτη επεξήγηση. Φίλος είναι αυτός με τον οποίο αναπτύσσουμε μία στενή κοινωνική σχέση, η οποία βασίζεται, προσέξτε εδώ είναι σημαντικό, στην: αμοιβαία αγάπη, συμπάθεια, εκτίμηση.  Εγώ θα πρόσθετα και την «ειλικρίνεια», μεταξύ των φίλων.

 Ο Αριστοτέλης έγραψε-είπε (όπως θέλετε πάρτε το)  ότι:

«Οι τύραννοι είναι φίλοι των ύπουλων και διεφθαρμένων ανθρώπων, διότι τους αρέσει να τους κολακεύουν. Κανένας άνθρωπος με ανώτερη μόρφωση και τιμιότητα δεν κυριεύεται απ' αυτό το ελάττωμα, γιατί οι καλοί μπορεί να αισθάνονται στοργή για τους φίλους αλλά δεν τους κολακεύουν. Αντίθετα, οι κακοί επαινούν και συμμετέχουν στις κακές τους πράξεις.»

τύραννος ο [tíranos] Ο19 . β.χαρακτηρισμός ανώτατου άρχοντα, συνήθ. δικτάτορα, που ασκεί την εξουσία αυθαίρετα και βάναυσα. 

 Δεν υπονοώ ότι ο Σκόρδας,  είναι τύραννος. Κάθε άλλο! Απόλυτα δημοκρατικός, ποτέ δεν θέλησε να επιβάλλει  τις δικές του απόψεις στην εφημερίδα. Ατυχές ίσως το παράδειγμα του τυράννου, αλλά δεν υπάρχει απόφθεγμα για τους ξεροκέφαλους. Θα μου πει κάποιος: « Γιατί; Άδικο είχε; Δεν έγιναν τα πράγματα έτσι όπως τα έλεγε ο Σκόρδας; Δεν δικαιώθηκε τελικά;»… Ναι, δικαιώθηκε! 

     Αλλά, στην πιο κρίσιμη στιγμή, δεν αφουγκράστηκε σωστά τις επιθυμίες του κόσμου και βγήκε πάλι μπροστά, σαν άλλος Αλκιβιάδης που δεν μπορεί να μένει στο παρασκήνιο και κατάφερε να καθυστερήσει  κάθε προσπάθεια συναίνεσης και συστράτευσης γύρω από τον ΑΡΗ και όχι γύρω από ένα πρόσωπο. Ελπίζω μόνο να μην είναι πάρα πολύ αργά για το σωματείο. Ελπίζω να προλάβουμε τις ημερομηνίες και να καταφέρουμε να πάρουμε την φορολογική ενημερότητα. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε απογοητευτεί από τους ανθρώπους του ΑΡΗ, έχετε απογοητευτεί από όλους όσους διοικήσαν τα τελευταία χρόνια την ομάδα, αλλά «ΑΡΗ μου, δεν γίνεται αλλιώς». Βοηθήστε όσο μπορείτε, με ότι μπορείτε. Ο έλεγχος ΘΑ γίνει. Οι ένοχοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί θα τιμωρηθούν. Τώρα θα είναι από την ελληνική δικαιοσύνη, από τον κόσμο του ΑΡΗ, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως θα τιμωρηθούν. Αφήστε για λίγο τα προσωπικά σας στην άκρη και όσοι μπορείτε βάλτε το χέρι στην τσέπη και βοηθήστε οικονομικά. [Και εσείς που είχατε μάθει χρόνια στο τζάμπα… ειδικά εσείς]

Υ.Γ. Είμαι πολύ μπερδεμένος. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα συνεχίσω να γράφω. Αισθάνομαι ότι δεν έχω κάτι περισσότερο να προσφέρω. Σίγουρα αλλιώς ξεκίνησα, με άλλη διάθεση, με τεράστια όρεξη να περνάμε καλά και να γελάμε συχνά. Οι καταστάσεις πλέον δεν είναι για γέλια. Δεν ξέρω. Σας φιλώ! Όλους.

Άι μ μπακ!

[… Σσσσς! Κάντε ησυχία. Σταματήστε να μιλάτε. Ρε, σεις κάντε ησυχία. Κάτι ακούω. Κάποιον ακούω να έρχεται. Ακούω βήματα στην σκάλα! …Ντοκ ντοκ! Κάποιος χτυπάει την πόρτα. Ποιος να είναι άραγε;…]

Τζα! Malaques,  γύρισα. Αλήθεια, λέω. Είμαι εδώ ενωμένος δυνατός, όπως το ΠΑΣΟΚ κάποτε, έτοιμος να αναλάβω δράση. Προσπαθώ τις λίγες ώρες που είμαι εδώ να ενημερωθώ ταχύτατα για όλα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες. Τις μέρες που έλειπα και δεν είχα καμία ενημέρωση για τα τεκταινόμενα του ΑΡΗ μας. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν συμμετείχα στις  εκλογικές διαδικασίες λόγω του ταξιδιού μου. Αυτό με στεναχώρησε κάπως βέβαια αλλά με χαροποίησε το γεγονός της συμμετοχής. Τώρα για το ποιους θα ψήφιζα και αν χάρηκα με το αποτέλεσμα; … δεν θα το μάθετε ποτέ. Η αλήθεια βέβαια παραμένει και είναι μία και μοναδική. Οι προηγούμενοι ΑΠΕΤΥΧΑΝ. Εύχομαι η  καινούρια διοίκηση να τα καταφέρει καλύτερα ή μάλλον εύχομαι η νέα διοίκηση να κάνει αυτό για το οποίο εκλέχτηκε από τα μέλη της κοινωνίας και δεν είναι άλλος από τον έλεγχο της ΠΑΕ. Τον έλεγχο λοιπόν της εταιρίας ΚΑΙ των προηγούμενων χρήσεων αλλά και των επόμενων. Και για μένα είναι πολύ σημαντικό να γίνει επιτέλους αυτός ο έλεγχος για να ξέρουμε ΠΟΙΟΣ και ΓΙΑΤΙ δημιούργησε όλα αυτά τα χρέη. Εύχομαι επίσης να μη συγκαλυφθεί τίποτε, να βγουν όλα στην φόρα ώστε να αποκτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου. Στην σποραδική, είναι η αλήθεια, επικοινωνία που είχα με φίλους μέσω του ίντερνετ (όταν κατάφερνα να βρω δωρεάν σύνδεση εκεί στα… παρίσια) μάθαινα ότι υπάρχει μια αμφιβολία στον κόσμο για το αν και κατά πόσο το νυν διοικητικό συμβούλιο που εκλέχτηκε, θα προχωρήσει σε πραγματικούς ελέγχους ή θα «πνίξει» καταστάσεις. Όλη αυτή η «αμφιβολία» πηγάζει από το γεγονός  της συμμετοχής στο  διοικητικό συμβούλιο, ανθρώπων που είχαν διοικήσει και παλιότερα, πρόσφατα μάλιστα, της ποδοσφαιρική εταιρία. Προσωπικά ,κακώς έχει ο κόσμος αυτή την δυσπιστία, έχω εμπιστοσύνη στο διοικητικό συμβούλιο της κοινωνίας μελών, είμαι σίγουρος ότι θα κάνει αυτό που πρέπει και θα λάμψει η αλήθεια [εκτός βέβαια αν γυρίσου όλα ανάποδα και με διαψεύσουν, αλλά τότε… μαύρο φίδι που τους έφαγε]. Αυτό που προέχει είναι η πλήρης συστράτευση όλων μας γύρω από το σωματείο. Χωρίς την συμμετοχή όλων μας, η προσπάθεια σωτηρίας θα πάει χαμένη. Δεν περισσεύει κανείς. Ούτε ένας. Ούτε και ο τελευταίος «ποντικός». Κάναμε τόσο κόπο ώστε να καταφέρουμε να «στείλουμε» τον Κόντη εκεί από όπου μας ήρθε και θα αφήσουμε την προσπάθεια ημιτελή; Ρωτάω! Θα αφήσουμε όλα αυτά τα πιτσιρίκια που παρουσιάστηκαν χθες στην πρώτη προπόνηση της ομάδας, μόνα τους; Χωρίς την δική μας συμπαράσταση; Χωρίς την δική μας παρουσία, εκεί στα τσιμέντα του Κλεάνθης Βικελίδης; Δεν το νομίζω! Όχι δεν γίνεται να συμβεί αυτό. Ο αρειανός έχει αποδείξει ότι ΔΕΝ είναι για τα εύκολα, αλλά για τα δύσκολα. ΜΟΝΟ για τα δύσκολα. Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι. Όλοι μας θα θέλαμε να μην μας είχε ανάγκη η ομάδα και όλα να πήγαιναν «ρολόι». Δεν έγινε όμως αυτό και αναγκαζόμαστε πάλι να βάλουμε τα στήθια μας μπροστά. Ας είναι. Με τη βοήθεια του Θεού ΑΡΗ και την άοκνη συμμετοχή μας δίπλα του θα τα καταφέρουμε. Εντάξει; Σύμφωνοι; Άλλωστε η νέα διοίκηση έκανε ένα καλό ξεκίνημα, προσλαμβάνοντας στην θέση του προπονητή τον Μάκη Κατσαβάκη. Δεν συμφωνείτε, ότι ήταν η καλύτερη λύση; Έτσι και θα συνεχίσει. Με τις καλύτερες, τηρουμένων των αναλογιών, λύσεις που θα στελεχώσουν το ποδοσφαιρικό δυναμικό της ομάδας. Με ότι καλύτερο μπορούν να  «μαζέψουν» από την ελληνική αγορά. Αλλά δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Δεν γίνεται να τα καταφέρουν χωρίς την δική μας συνδρομή. Άντε αδέρφια. Εμπρός αδέρφια. Μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Σιγά αλλά σταθερά. Μην εγκαταλείπετε τώρα. Έχετε εμπιστευτεί τα λεφτά σας σε τόσους και τόσους. Μια τελευταία φορά, για όσους έχουν χάσει την πίστη τους. Για πάντα, για όσους δεν την έχασαν ποτέ και στα καλά και στα άσχημα. Βάμος ρε! [ή μάλλον από φέτος…] ΠΑΜΕ ΡΕ! ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΑ,ΓΙΑΤΙ …ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ. Άρης και ντου στην κορυφή!

Υ.Γ. Η πληροφόρηση που είχα ήταν ελλιπέστατη. Περισσότερο το θέλησα εγώ, παρά το αντίθετο. Είχα ανάγκη από ξεκούραση, κυρίως πνευματική. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να είσαι «ανοικτός» σε όλα τα μέτωπα. Αυτά που μαθαίνω ΚΑΙ για τους δίπλα είναι εξόχως γαργαλιστικά και χαριτωμένα. Οι δηλώσεις και οι συνεντεύξεις εναντίων των «μεγάλων» παραγόντων –ποδοσφαιριστών δίνουν και παίρνουν. Γεγονότα και καταστάσεις που κάλυπταν όλοι αυτοί οι «δημοσιογράφοι» που παίζουν μπαοκ. «Δημοσιογράφοι» και μέσα που στήριξες σαν επίσημος ΑΡΗΣ, πολεμώντας τα ίδια σου τα αδέρφια. Ελπίζω [είμαι σίγουρος] πως η νέα διοίκηση ΔΕΝ θα κάνει τα ίδια λάθη του παρελθόντος. Κανείς αποκλεισμός, κανενός μέσου από την είδηση,  ίσες αποστάσεις παντού και «άνοιγμα» επικοινωνιακό σε όλα τα μέτωπα. Παντού και πάντα πρέπει να ακούγεται το όνομα του θεού.

...ούτε ο θάνατος είναι αρκετός...

'Αιντε, τώρα μην αρχίσω ξέρω γω να πούμε ξέρω γω  τα μπινελίκια. Καλά ρε ακόμη εδώ είσαι; Ακόμη; Πλάκα κάνεις! Ε δεν το πιστεύω! Άντε ρε μην σε αρχίσω στα σούτια και στις μάπες, ρούφα ρε τον καφέ σου γρήγορα. Έλα πάμε, σήκω λέμε. Έλα πιάσε το ποτήρι στο χέρι [έτσι μπράβο], σήκωσε το απαλά προς το στόμα σου [έτσι], βάλε το καλαμάκι στα χείλη και . ρούφα. Έλα-έλα όλο με τη μία! Έεεετσι μπράβοοο. Και τώρα φώναξε το σερβιτοράκι που σε χαλβαδιάζει να το πληρώσεις ή μάλλον άσε, κερνάω εγώ. Πάμε τώρα στο γήπεδο να πάρεις το διαρκείας σου. Μα;- ΔΕΝ θέλω μα! Θα πάρεις ΚΑΙ εσύ ΚΑΙ οι φίλοι σου κι οι συγγενείς σου ΚΑΙ όλοι. Έλα τώραααα, μη με λες χαζά! Φυσικά και ξέρω τι ζόρια έχεις αλλά τον καφεδάκο τον έπινες στο μαγαζί, με τα ωραία σου, τα έτσι σου και τα ξέρω γω σου. Ρε 10 ευρώ τον μήνα είναι! Κατάλαβε κάτι. Καφέδες και ποτά και τραπεζώματα θα έχεις πολλά ακόμη μέχρι να πεθάνεις.  Αν πεθάνει όμως ο ΑΡΗΣ δεν θα έχεις τίποτε που να σου ομορφαίνει τη ζωή. Θα το έχεις και βάρος στη συνείδησή σου. Γιατί ΕΣΥ έσβησες τους διακόπτες, επειδή εσύ τράβηξες τα καλώδια από τα μηχανήματα που τον κρατούσαν ζωντανό το τελευταίο διάστημα. Ναι , εντάξει, συμφωνώ. Δεν φταις εσύ -απόλυτα- που έφτασε η ομάδα σε αυτό το χάλι, αλλά θα φταις εσύ επειδή δεν προσπάθησες να τον σώσεις. Ειδικά τώρα που φαίνεται πως έγινε η επανένωσης μεγάλης μερίδα οπαδών. Ρε εδώ τα «βρήκε» ο Σκόρδας με τον Ματθαίου, τα «βρήκε» με τον Ζαμπέτα, τα «βρήκε» ο ΣΟΥΠΕΡ3 με τους ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ, εμείς δεν θα τα βρούμε; Σοβαρολογείς; Θυμάσαι τι έγραφα την Παρασκευή; Έβαλα τους στίχους από τα ποίημα του Ρίτσου τον «επιτάφιο», επειδή πίστευα πως ο ΑΡΗΣ το βράδυ της Πέμπτης θα τελείωνε οριστικά. Δεν είχα μέσα μου καμία ελπίδα. Και όμως διαψεύστηκα. Όχι μόνο δεν πεθάναμε, αλλά νομίζω ότι βγήκαμε ακόμη πιο ενωμένοι από εκεί μέσα. Κιόλα αυτά συνέβησαν επειδή ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ. Επειδή στις φλέβες σου δεν κυλάει αίμα όπως στους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτό από το οποίο είσαι φτιαγμένος δεν είναι κύτταρα, ιστοί και όργανα. Είσαι φτιαγμένος από το ισχυρότερο ατσάλι που φτιάχτηκε ποτέ, είσαι ένα ον στο σώμα του οποίου κυλάει αδρεναλίνη, ένας οργανισμός  που λειτουργεί καλύτερα όταν κινδυνεύει. Όπως τα πληγωμένα θηρία. Αυτά να φοβάσαι, να το ξες. Και πες το παντού. Σε όσους ξέρεις, σε όλους τους γνωστούς σου, σε όλους τους φίλους σου, σε όλους τους συγγενείς σου, σε όλους τους εχθρούς σου. ΔΑΓΚΩΝΟΥΜΕ! Όποιον βρούμε, ότι βρούμε και όποιον προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο στην σωτηρία ΜΑΣ. Για τι ΕΜΕΙΣ θα ΜΑΣ σώσουμε. Θα κάνουμε τα πάντα. Και δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Το σωματείο ολόκληρο θα σώσουμε. Όλον τον ΑΡΗ. Μετά από τα γραφεία στο Κλ(ου).Βί. θα επισκεφτούμε και τα γραφεία στο Παλέ. Και εκεί έχουμε καθήκον. ΚΑΙ ο ερασιτέχνης θα πάρει σειρά. Ένα ένα τα τμήματα θα βρουν τον δρόμο τους. Θα τους δείξουμε εμείς τον δρόμο. Μην γελάς ρε μαλάκα! Δεν πιστεύεις ότι θα τα καταφέρουμε; ΔΕΝ είσαι ΑΡΗΣ τότε και συγνώμη που σε ενοχλώ τόσην ώρα. Νόμιζα ότι ήσουν γεννημένος για τα δύσκολα. Μάλλον, έκανα λάθος. Πίστευα ότι σε επέλεξε ΚΑΙ εσένα ο Θεός ΑΡΗΣ να τον υπηρετήσεις, όπως του πρέπει. Δεν θέλεις; Κάτσε τότε να σου δώσω και 10 ευρώ να συνεχίσεις τα πρωινά όπως τα επιθυμείς. Καφέ, νερό και ραχάτι όλη την ημέρα, βλέποντας τον κόσμο να περνάει από μπροστά σου καθισμένος στην καρέκλα σου ,χωρίς να θυμάσαι  ποτέ, πόσες ώρες-ημέρες- μήνες- χρόνια  πέρασαν από την τελευταία φορά που ένιωσες περήφανος για τον εαυτό σου. Από την τελευταία φορά που απέκτησε νόημα η ζωή σου [πέραν βέβαια των προσωπικών σου στιγμών με την οικογένειά σου]. Δεν πειράζει. Ας είναι! Πως; Μα έλα τώρα. Ποιος επενδυτής και κουραφέξαλα. Που τα άκουσες όλα αυτά; Ποιος διαδίδει όλες αυτές τις ανοησίες περί πλούσιων αρειανών οι οποίοι ΘΑ βάλουν λεφτά; Κανένας πλούσιος αρειανός ΔΕΝ θα βάλει λεφτά.. Τουλάχιστον όχι τώρα. Μακάρι να υπήρχε έστω και ένας που θα βοηθούσε πραγματικά την ομάδα με χρήματα, αλλά για την ώρα μόνο στα λόγια είναι όλοι. Μόνο στις αοριστολογίες και στις υποσχέσεις. Δουλειά δεν γίνεται έτσι και τι ξέρεις. Δεν άκουσα; Τι είπες; Συγνώμη, δεν κατάλαβα! Πόσα θα πάρεις; Τρία; Αυτός είσαι! Αυτός είναι ο «αδερφός» μου! Βάμος ρε ΑΡΗ γαμώ τα πάντα μου! Πάμε ρε να κάνουμε την ζωή μας να περπατήσει και θα την βγάλουμε την άκρη. Θα τιμωρήσουμε και αυτούς που μας αρρώστησαν, αλλά να γίνουμε καλά πρώτα ρε μάγκες, να γίνουμε καλά!

«.Όσο θα ζω,
χιλιόμετρα θα γράφω και τραγουδώ,
πως δεν σε άφησα στα δύσκολα,
σε ακολούθησα παντού πιστά,
ισόβια και εγώ στην κερκίδα μαζί,
ακόμα και αν πεθάνω θα είμαι εκεί,
ούτε ο θάνατος είναι αρκετός,
ούτε εκεί θα είσαι μοναχός...»

Νιώστε ΑΡΗ μέσα σας, αφήστε τον να σας κυριεύσει και βγάλτε όλη σας την αγάπη για το ΜΕΓΑΛΕΙΟ του!

Υ.Γ. Τα λέμε σε 15 ημέρες. Το ξέρω θα σας λείψω, δεν θα έχετε εμένα να σας κράζει και να ταλαιπωρεί με τις ασυναρτησίες του. Μόνο ένα θα σας πω, τελευταίο. Αγαπήστε, τον θεό ρε. Αγαπήστε τον πραγματικά. Μην κολλάτε στα πρόσωπα. Τον θεό στο στήθος κοιτάξτε. Αυτό! Τον ΘΕΟ .

… Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα,…

Παρασκευή σήμερα. 22 Ιουνίου 2012. Σωστά; Σωστά! Το πρόβλημα σε μένα είναι πως επειδή γράφω, όπως είναι λογικό  άλλωστε το κείμενο αρκετές ώρες πριν την γενική συνέλευση της κοινωνίας, δεν έχω όλα τα στοιχεία, δεν γνωρίζω αν οι συζητήσεις και οι τοποθετήσεις στο Βελλίδειο έφεραν κανένα θετικό αποτέλεσμα. Αίσθηση όλων των προηγούμενων ημερών είναι ότι η σωτηρία της ομάδας μάλλον αναβάλλεται. «Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι αργεί να ξημερώσει» λέει ο λαός. Και κατά πως φαίνεται έχει δίκιο. Πολλές γνώμες. Ο καθένας την δική του. Γνώμες, όπως οι κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία. Λόγια λόγια  και από … κοκό τίποτα. Παραμύθια. Όπως αυτά που ακούω τώρα από τον Κόντη. Που έχει το θράσος και βγαίνει στα ραδιόφωνα και μιλάει για ΑΡΗ. Απογοητευμένος από τους αρειανούς. Ποιος; Ο Κόντης. Ο βάζελος. Ο υπάλληλος της ΠΑΕ. Ο καταστροφέας του ΑΡΗ. Αυτός που έλυνε και έδενε στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Μήπως όμως αυτός έφταιγε; Ή κύριος υπαίτιος αυτής της κατάντιας είναι ΜΟΝΟ ο λαός που έφαγε ακόμη μία φορά το τυράκι που πέταξαν μερικοί επιτήδειοι. Και τα κατάφεραν καλά. Άκουγα τις τελευταίες μέρες και ακούω συνέχεια για άρθρα 99, ακούω για επενδυτές, ακούω για φαντάσματα που σηκώθηκαν από τις τρύπες τους και υπόσχονται χρήματα, ακούω πολλούς και πολλά. Έχω χάσει την πίστη μου πια. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο. Κουράστηκα, βαρέθηκα, σιχάθηκα. Μπορώ όμως να λείψω από το ραντεβού με την ιστορία; Ναι, για ακόμη μία φορά έχουμε ραντεβού με την ιστορία. Ραντεβού με την σωτηρία μας. Υποσχέθηκε ο Γράντας- υποσχέθηκε; Ή μόνο δήλωσε;- ότι ΘΑ βάλει λεφτά στην ομάδα. Δήλωσε μάλιστα ανικανότητα να αναλάβει μόνος του και εξ ολοκλήρου την ΠΑΕ και πως όσα λεφτά μαζέψουν οι παράγοντες του ΑΡΗ, άλλα τόσα θα βάλει και αυτός. Καταλάβαμε κύριε Γράντα. Η επιτροπή σωτηρίας των συνδέσμων μάζεψε μέχρι την Τετάρτη το βράδυ 80.000 ευρώ για να πληρώσει τους παίκτες και το υπαλληλικό προσωπικό. Η ώρα αυτή την στιγμή είναι 4 το απόγευμα και εγώ δεν άκουσα πουθενά να βάλετε άλλες 80.000 κύριε Γράντα. Όχι ότι δεν σας χρειάζεται ο σύλλογος, αλλά κάπου μπερδεύεστε. Σας χρειάζεται ο ΑΡΗΣ, σας χρειαζόμαστε όλοι, όχι όμως μόνο εσάς. Δεν κρεμόμαστε από τα @@ σας και ούτε θα κρεμαστούμε ποτέ. Μουτράκια και ναζάκια δεν σώζουν τον ΑΡΗ. Στην συγκέντρωση της Τετάρτης ΔΕΝ πήγατε. Εκτός κι αν έλεγαν ψέματα οι δημοσιογράφοι. Τέλος πάντων, κουράσατε όλοι. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι. Είναι 22 Ιουνίου οι προσφυγές σκάνε η μία μετά την άλλη, δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε και αναλωνόμαστε ακόμη σε κατηγόριες ο ένας στον άλλον. Ναι έχουν συμβεί πολλά. Ναι κάποιοι φταίνε. Φταίνε για όλα. Άλλοι φταίνε για πολλά, άλλοι για λιγότερα. Οι περισσότεροι πάντως την έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια χωρίς να ματώσει ούτε το νυχάκι τους. Ήρθαν κύριοι και φεύγουν …πλουσιότεροι. Και να οι παραιτήσεις του διοικητικού συμβουλίου της κοινωνίας μελών, χωρίς καν να λογοδοτήσουν εκεί που έπρεπε. Κατά τις δηλώσεις των κυρίων Χαμουζά και Γιαννόπουλου, δεν θα παραβρίσκονταν στην γενική συνέλευση επειδή προσβληθήκαν από τις κατηγορίες του Σκόρδα. Και έκαναν συνέντευξη τύπου και τα είπαν όλα. Και εμφάνισαν και τους εαυτούς τους ως «θύματα» και «αθώους». Εκεί που μας χρωστούσαν μα πήραν και τα βόδια. Και εμείς καθόμαστε ήρεμοι και ήσυχοι και τα ανεχόμαστε όλα. Τι να πω ρε γμτ. Πόσο πιο χαμηλά θα ξεπέσουμε; Τι έχουμε κάνει για να τα τραβάμε όλα αυτά; Ποιων αμαρτίες πληρώνουμε; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάνουμε πάλι κύκλο και ξαναρχίζουμε από την αρχή. Δεν πέρασαν ούτε 8 χρόνια καλά  καλά  που άκουγα στο ραδιόφωνο παλιούς ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ να κατηγορούν τον Σκόρδα για το άρθρο 44, και είχα  ΠΑΛΙ την ατυχία να ακούσω παλιό  ποδοσφαιριστή – πολύ συμπαθή σε εμένα- να κατηγορεί τον Σκόρδα ως κύριο υπαίτιο για την κατάντια του ΑΡΗ. Επειδή κέρδισε ο ΑΡΗΣ το δικαστήριο και δεν πήραν τα λεφτά τους. Τα οποία χρήματα υποσχέθηκε πως θα τα πλήρωνε  το κράτος. Αλλά όχι, είπαμε ο Σκόρδας φταίει. Έπρεπε να πέφταμε στην Δ’ εθνική . Έτσι, επειδή το ήθελε ο εμπαθής , ο … «για όλα φταίει ο Σκόρδας και ο σούπερ 3». Σας βαρέθηκα ρε. Όλους εσάς που «πουλάτε» αρειανηλίκι ρε. Όλους εσάς που τα παίρνατε χοντρά εξαιτίας της ενασχόλησής σας με τον ΑΡΗ. Όλους εσάς που επειδή έκλεισε  η κάνουλα προς εσάς, βαλθήκατε με τον υπόγειο πόλεμο που κάνατε να καταστρέψετε την ομάδα. Άι στο διάλο ρε… μια φορά στην ζωή σας δεν μπορείτε να συσπειρωθείτε σε αυτό που θέλει η πλειοψηφία του κόσμου και να σώσουμε την ομάδα; Ρε άντε βουλώστε το όλοι σας που θέλετε « επενδυτή». Επενδυτής είναι ΜΟΝΟ οι φίλαθλοι. Εγώ και εσύ. Κατάλαβέ το!

Υ.Γ. 

Γιάννης Ρίτσος - Ἐπιτάφιος (ἀποσπάσματα)

(Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου, μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της, βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν - τῶν ἀπερ- γῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της): I Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου, πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου, πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω; Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου, Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου, τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα; Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι; Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο. Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει. Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω. II Κορώνα μου, ἀντιστύλι μου, χαρὰ τῶν γερατειῶ μου, ἥλιε τῆς βαρυχειμωνιᾶς, λιγνοκυπάρισσό μου, Πῶς μ᾿ ἄφησες νὰ σέρνουμαι καὶ νὰ πονῶ μονάχη χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ καὶ φῶς κι ἄνθο κι ἀστάχυ ; Μὲ τὰ ματάκια σου ἔβλεπα τῆς ζωῆς κάθε λουλούδι, μὲ τὰ χειλάκια σου ἔλεγα τ᾿ αὐγερινὸ τραγούδι. Μὲ τὰ χεράκια σου τὰ δυό, τὰ χιλιοχαϊδεμένα, ὅλη τη γῆς ἀγκάλιαζα κι ὅλ᾿ εἴτανε γιὰ μένα. Νιότη ἀπ᾿ τὴ νιότη σου ἔπαιρνα κι ἀκόμη ἀχνογελοῦσα, τὰ γερατειὰ δὲν τρόμαζα, τὸ θάνατο ἀψηφοῦσα. Καὶ τώρα ποὺ θὰ κρατηθῶ, ποὺ θὰ σταθῶ, ποὺ θἄμπω, ποὺ ἀπόμεινα ξερὸ δεντρὶ σὲ χιονισμένο κάμπο; Γιέ μου, ἂν δὲ σοὖναι βολετὸ νἀρθεῖς ξανὰ σιμά μου, πᾶρε μαζί σου ἐμένανε, γλυκειά μου συντροφιά μου. Κι ἂν εἶν᾿ τὰ πόδια μου λιγνά, μπορῶ νὰ πορπατήσω κι ἂν κουραστεῖς, στὸν κόρφο μου, γλυκὰ θὰ σὲ κρατήσω. III Μαλλιὰ σγουρὰ ποὺ πάνω τους τὰ δάχτυλα περνοῦσα τὶς νύχτες ποὺ κοιμόσουνα καὶ πλάϊ σου ξαγρυπνοῦσα, Φρύδι μου, γαϊτανόφρυδο καὶ κοντυλογραμμένο, καμάρα ποὺ τὸ βλέμμα μου κούρνιαζε ἀναπαμένο, Μάτια γλαρὰ ποὺ μέσα τους ἀντίφεγγαν τὰ μάκρη πρωινοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάσκιζα μὴν τὰ θαμπώσει δάκρυ, Χείλι μου μοσκομύριστο ποὺ ὡς λάλαγες ἀνθίζαν λιθάρια καὶ ξερόδεντρα κι ἀηδόνια φτερουγίζαν, Στήθεια πλατιὰ σὰν τὰ στρωτὰ φτερούγια τῆς τρυγόνας ποὺ πάνωθέ τους κόπαζε κ᾿ ἡ πίκρα μου κι ὁ ἀγώνας, Μπούτια γερὰ σὰν πέρδικες κλειστὲς στὰ παντελόνια ποὺ οἱ κόρες τὰ καμάρωναν τὸ δείλι ἀπ᾿ τὰ μπαλκόνια, Καὶ γώ, μὴ μοῦ βασκάνουνε, λεβέντη μου, τέτοιο ἄντρα, σοῦ κρέμαγα τὸ φυλαχτὸ μὲ τὴ γαλάζια χάντρα, Μυριόρριζο, μυριόφυλλο κ᾿ εὐωδιαστό μου δάσο, πῶς νὰ πιστέψω ἡ ἄμοιρη πῶς μπόραε νὰ σὲ χάσω; ΙV Γιέ μου, ποιὰ Μοῖρα στὄγραφε καὶ ποιὰ μοῦ τὄχε γράψει τέτοιον καημό, τέτοια φωτιὰ στὰ στήθεια μου ν᾿ ἀνάψει; Πουρνὸ - πουρνὸ μοῦ ξύπνησες, μοῦ πλύθηκες, μοῦ ἐλούστης πριχοῦ σημάνει τὴν αὐγὴ μακριὰ ὁ καμπανοκρούστης. Κοίταες μὴν ἔφεξε συχνὰ - πυκνὰ ἀπ᾿ τὸ παραθύρι καὶ βιαζόσουν σὰ νἄτανε νὰ πᾶς σὲ πανηγύρι. Εἶχες τὰ μάτια σκοτεινά, σφιγμένο τὸ σαγόνι κι εἴσουν στὴν τόλμη σου γλυκός, ταῦρος μαζὶ κι ἀηδόνι. Καὶ γὼ ἡ φτωχειὰ κ᾿ ἡ ἀνέμελη καὶ γὼ ἡ τρελλὴ κ᾿ ἡ σκύλα, σοὔψηνα τὸ φασκόμηλο κι ἀχνὴ ἡ ματιά μου ἐφίλα Μιὰ - μιὰ τὶς χάρες σου, καλέ, καὶ τὸ λαμπρό σου θωρὶ κι ἀγαλλόμουν καὶ γέλαγα σὰν τρυφερούλα κόρη. Κι οὐδὲ κακόβαλα στιγμὴ κι οὐδ᾿ ἔτρεξα ξοπίσω τὰ στήθεια μου νὰ βάλω μπρὸς τὰ βόλια νὰ κρατήσω. Κι ἔφτασ᾿ ἀργὰ κι, ὤ, ποὺ ποτὲς μὴν ἔφτανε τέτοια ὥρα κι, ὦ, κάλλιο νὰ γκρεμίζονταν στὸ καύκαλό μου ἡ χώρα. V Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα, καὶ τὸ φαγάκι σου ἔρημο θὰ κρύωσε στὴν πιατέλα. Ἡ μπλέ σου ἡ μπλοῦζα τῆς δουλειᾶς στὴν πόρτα κρεμασμένη θὰ καρτεράει τὴ σάρκα σου τὴ μαρμαρογλυμμένη. Θὰ καρτεράει τὸ κρύο νερὸ τὸ δροσερό σου στόμα, θὰ καρτεράει τὰ χνῶτα σου τ᾿ ἀσβεστωμένο δῶμα. Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ γάτα μας στὰ πόδια σου νὰ παίξει κι ὁ ἥλιος ἀργὸς θὰ καρτερᾷ στὰ μάτια σου νὰ φέξει. Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ ρούγα μας τ᾿ ἁδρὸ περπάτημά σου κ᾿ οἱ γρίλιες οἱ μισάνοιχτες τ᾿ ἀηδονολάλημά σου. Καὶ τὰ συντρόφια σου, καλέ, ποὺ τὶς βραδιὲς ἐρχόνταν καὶ λέαν καὶ λέαν κι ἀπ᾿ τὰ ἴδια τοὺς τὰ λόγια ἐφλογιζόνταν Καὶ μπάζανε στὸ σπίτι μας τὸ φῶς, τὴν πλάση ἀκέρια, παιδί μου, θὰ σὲ καρτερᾶν νὰ κάνετε νυχτέρια. Καὶ γὼ θὰ καρτεράω σκυφτὴ βραδὶ καὶ μεσημέρι νἀρθεῖ ὁ καλός μου, ὁ θάνατος, κοντά σου νὰ μὲ φέρει. ... ΙΧ Ὦ Παναγιά μου, ἂν εἴσουνα, καθὼς ἐγώ, μητέρα, βοήθεια στὸ γιό μου θἄστελνες τὸν Ἄγγελο ἀπὸ πέρα. Κι, ἄχ, Θέ μου, Θέ μου, ἂν εἴσουν Θεὸς κι ἂν εἴμασταν παιδιά σου θὰ πόναγες καθὼς ἐγώ, τὰ δόλια πλάσματά σου. Κι ἂν εἴσουν δίκειος, δίκαια θὰ μοίραζες τὴν πλάση, κάθε πουλί, κάθε παιδὶ νὰ φάει καὶ νὰ χορτάσει. Γιέ μου, καλὰ μοῦ τἄλεγε τὸ γνωστικό σου ἀχεῖλι κάθε φορὰ ποὺ ὁρμήνευε, κάθε φορὰ ποὺ ἐμίλει: Ἐμεῖς ταγίζουμε ζωὴ στὸ χέρι: περιστέρι, κ᾿ ἐμεῖς οὔτ᾿ ἕνα ψίχουλο δὲν ἔχουμε στὸ χέρι. Ἐμεῖς κρατᾶμε ὅλη τὴ γῆς μὲς στ᾿ ἀργασμένα μπράτσα καὶ σκιάχτρα στέκουνται οἱ Θεοὶ κι ἀφέντη ἔχουνε φάτσα. Ἄχ, γιέ μου, πιὰ δὲ μοὔμεινε καμιὰ χαρὰ καὶ πίστη, καὶ τὸ χλωμὸ καὶ τὸ στερνὸ καντήλι μας ἐσβήστη. Καί, τώρα, ἐπὰ σὲ ποιὰ φωτιὰ τὰ χέρια μου θ᾿ ἀνοίγω, τὰ παγωμένα χέρια μου νὰν τὰ ζεστάνω λίγο;

… ΜΑΜΕΛΟΥΚΟΙ…

Την αλήθεια! Πείτε μου πραγματικά. Δεν περάσατε ένα πολύ ωραίο Σαββατοκύριακο; Μα, ελάτε τώρα, μην ψεύδεστε! Παραδεχτείτε το! Ήταν ένα πάρα μα πάρα πολύ ωραίο Σαββατοκύριακο. Ζέστη, ήλιος, το βραδάκι ένα δροσερό αεράκι το οποίο μετέφερε σε όλους μας μια αίσθηση αισιοδοξίας, θάλασσα, μπάνια και ραχάτι. Πούδρα. Πήραμε και χρωματάκι και όλα καλά. Όχι για όλους όμως. Εγώ είπαμε, δουλειά. Τον άρτο ημών τον επιούσιο. Και το βράδυ του Σαββάτου, έγινε και το απροσδόκητο, ήρθε και έδεσε το γλυκό. Το πιστεύατε πολλοί από εσάς; Εγώ προσωπικά όχι. Πίστευα ότι θα μαζεύαμε τουλάχιστον τρία τεμάχια. Αλλά… αλλά όπως ξέρουμε στο ποδόσφαιρο ΔΕΝ νικάει πάντα ο καλύτερος. Τώρα γιατί θίγω το θέμα της εθνικής; Για να γεμίσω τις σελίδες της κειμενογραφίας μου. Όχι, πλάκα κάνω. Απλά αναλογιζόμουν μετά το  τέλος του αγώνα, ότι για ακόμη μία φορά μένουμε  ως ποδοσφαιρικό τμήμα εκτός των εξελίξεων. Και εξηγούμαι. Στη συγκεκριμένη εθνική, έχουμε έναν ποδοσφαιριστή τον οποίο τον έχουμε, ως οπαδοί και ως διοίκηση της ΠΑΕ, «ξεσκίσει». Αναφέρομαι στον Σηφάκη, όπως καταλαβαίνετε. Μετά το 2004 που δεν είχαμε ούτε έναν ποδοσφαιριστή να εκμεταλλευτούμε το όνομά του-ενώ αυτοί που στην ουσία χάρισαν στην Ελλάδα το κύπελλο ήταν μεγαλωμένοι κυριολεκτικά στον ΑΡΗ- έρχεται η επιτυχία του 2012 στην οποία τον βασικό ποδοσφαιριστή που έχει ο ΑΡΗΣ στην εθνική, είναι αυτός που έχει φύγει κυνηγημένος από τον κόσμο.  Η πλάκα είναι ότι τον κυνηγάμε, επειδή η διοίκηση που εκλέξαμε, δεν τον έχει πληρώσει εδώ και ενάμιση χρόνο. Παράνοια, έτσι;  Τον έχει κοροϊδέψει, τον έχει λοιδορήσει, οι φίλαθλοι οι ίδιοι τον έχουν πετάξει φουστάνια, αλλά εμείς εκεί, να τον ξεχέζουμε καθημερινά επειδή τόλμησε να ζητήσει τα λεφτά του [μην μου αρχίσετε τώρα να μου λέτε για αυτά που ζητάει, τα εξτρά. Είμαι σίγουρος ότι αν εμφανιστεί άλλη διοίκηση θα τα αποσύρει. Αγανάκτηση για την άθλια συμπεριφορά των παραγόντων μας είναι].Με στεναχωρεί το γεγονός αυτό, όχι γιατί θεωρώ ότι χάνει ο ΑΡΗΣ κάποιον σοβαρό ποδοσφαιριστή- μέτριος είναι, πραγματικά έχω καλύτερο- αλλά χάνω ένα «χαρτί» διείσδυσης  στα πιτσιρίκια που γουστάρουν εθνική. Προσωπικά, άι ντοντ γκιβ ε σιτ, για το αν περάσαμε στον επόμενο γύρο. Δεν με νοιάζει καθόλου, μου είναι εντελώς αδιάφορο αν κερδίσω την Γερμανία, στ’ @@ μου. Με ενδιαφέρει να σωθεί ο ΑΡΗΣ. Και ο ΑΡΗΣ θα κέρδιζε από την ιστορία αυτή, αν συνέχιζε ο Σηφάκης να είναι  ποδοσφαιριστής του ΑΡΗ. Είτε από δημιουργία μελλοντικών  οπαδών, είτε από  ενδεχόμενη πώληση. Αλλά είπαμε, ο Γιάννης Κόντης ξέρει. Αλήθεια, που είναι αυτός; Πιστεύει κανείς σας ότι έφυγε; Εγώ πάλι όχι. Αν δεν δω να σχηματίζεται καινούρια διοίκηση χωρίς αυτόν το καταστροφέα μέσα, δεν πιστεύω κανέναν και τίποτα. Απλά και κατανοητά, ΔΕΝ πιστεύω. Μου έχει δώσει το δικαίωμα,  να μην πιστεύω τίποτε ότι έχει σχέση με ΑΡΗ, χρόνια τώρα η συμπεριφορά της πλειοψηφίας του κόσμου. Ένας κόσμος, άβουλος ο οποίος αφέθηκε έρμαιο, απρόσμενα εύκολα,  στις ορέξεις συγκεκριμένων ανθρώπων, με συγκεκριμένες πρακτικές. Τώρα όμως η λύση είναι μπροστά μας. Δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτή που συζητάμε όλο αυτό το τελευταίο διάστημα. Μόνο ο λαός του ΑΡΗ, από το πιο απλό οπαδό μέχρι τον πιο πλούσιο μπορεί να δώσει την λύση. Όλοι αυτοί οι «λεφτάδες» και οι συναντήσεις που γίνονταν από πρώην και νυν, δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα ΑΝ δεν συμμετέχει ενεργά ο απλός οπαδός. ΑΝ δεν δοθεί το όραμα της επανεκκίνησης, οι προσπάθειες αυτές δεν θα έχουν αίσια κατάληξη. Και αυτό ευτυχώς το κατάλαβαν οι οργανωμένοι οπαδοί του ΑΡΗ, το κατάλαβαν -ή μάλλον το ήξεραν αλλά επιτέλους βρήκε εφαρμογή στους «νέους» του συνδέσμου-  και οι δύο σύνδεσμοι και γίνεται από κοινού προσπάθεια εύρεσης μετρητών. Καλοί χρυσοί και άγιοι όλοι όσοι θέλησαν τις προηγούμενες ημέρες να βρουν κάποια λύση, αλλά αν δεν έμπαινε όλη αυτή η προσπάθεια κάτω από την αιγίδα των συνδέσμων ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟ  σε αποτυχία. Κανείς πλην αυτών δεν θα είχε απόλυτη συμπαράσταση. Κανείς, όσο αγνές προθέσεις και να είχε δεν θα κατάφερνε να πείσει την πλειοψηφία των οπαδών. Ο αρειανός έχει καεί όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί πια. Ανθρώπους που τους είχε «θεοποιήσει» μέσα σε μία νύχτα δεν ήθελε να τους δει μπροστά του. Είτε δικαίως, είτε αδίκως. Σημασία έχει όμως να βρεθεί λύση. Από τη στιγμή που έχει αλλάξει η κατάσταση στον σούπερ3 και έφυγαν αυτοί που αποδεδειγμένα …[ας το πούμε έτσι] έκαναν λάθη, σε συνδυασμό με την εγγύηση που παρέχει η συμπεριφορά όλα αυτά τα χρόνια των ιερολοχιτών, δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την συστράτευση όλων μέσα στην κοινωνία μελών ΑΡΗ, δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από την συστράτευση  όλων γύρω από τους συνδέσμους. Δεν είναι παράκληση, είναι απαίτηση της ιστορίας του ΑΡΗ προς  εμάς. Συμμετέχουμε  στην  σωτηρία  της οικογένειά μας. Μόνο οι σύνδεσμοι μαζί με το διοικητικό συμβούλιο της κοινωνίας μελών μπορούν να «τρέξουν» την σωτηρία του ΑΡΗ… ο λαός και ο μεγαλομέτοχος , επιτέλους ΜΑΖΙ.

Υ.Γ. …Μαμελούκοι… πιασάρικο έτσι; Φυσικά πάλι δεν έχει σχέση. Αν και θα μπορούσα να πω ότι οι συγκεκριμένοι φυλή είναι λίγο παρεξηγημένη. Έχει περάσει στην καθημερινότητά  μας ως μία φυλή βαρβάρων, κάτι σαν τους Μογγόλους του Τζένκις Χαν. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού πρόκειται για  ένα τουρκικό  φύλο σκλάβων, το οποίο έχει παράγει εξαίρετα δείγματα  πολιτισμού – κυρίως στην μεταλλοτεχνία και στην υαλοτεχνία-  πέραν της εκπληκτικής ικανότητάς τους στις πολεμικές τεχνικές.  

…Μωαμεθανοί…

[Να ξέρετε ένα πράγμα, το οποίο μου δίδαξαν οι 8 μήνες περίπου που αρθρογραφώ εδώ στην εφημερίδα… η αρχή είναι το ήμισυ  του παντός]. Και εξηγούμαι:  Δυσκολεύομαι πάντα να γράψω τον πρόλογο των κειμένων. Να γράψω την αρχή. Γι’ αυτό πολλές φορές ενώ έχω συνήθως στο μυαλό μου ένα πλάνο για το τι και πως θα το πω, δυσκολεύομαι να το ξεκινήσω. Το φέρνω στο μυαλό μου από εδώ, το φέρνω από εκεί και καταλήγω σε μία εισαγωγή. Άλλοτε επιτυχημένη και άλλοτε (συνήθως) όχι. Το αξιοπερίεργο είναι ότι για έναν παράξενο λόγο, περισσότερη ώρα καταναλώνω να σκεφτώ και γράψω την εισαγωγή παρά όλα τα άλλα. Μόλις κάνω το ξεκίνημα, μόλις τα εγκεφαλικά μου κύτταρα ξεμπλοκάρουν, αρχίζω να γράφω ακατάπαυστα χωρίς να κολλήσω πουθενά.[Εντάξει, έχουμε ξαναπεί λίγη υπερβολή δεν βλάπτει… ποιητική αδεία ή αηδία ενίοτε]. Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με εσάς και την εφημερίδα, θα σας πω ευθύς αμέσως. Το ξεκίνημα έγινε χθες. Μπορεί να μην ήταν το ιδανικό ξεκίνημα, μπορεί την ώρα που έφτασα και εγώ στο σπίτι ΜΑΣ, ο κόσμος να ήταν ελάχιστος, αλλά η συνέχεια φαίνεται πως θα μας ανταμείψει. Νομοτελειακά , όταν κάτι αποκτήσει ορμή και αρχίσει να τσουλάει, θα αποκτήσει  μεγαλύτερο όγκο, θα αυξήσει την ταχύτητά του και θα γίνει πιο δυνατό. Θα γίνει τόσο δυνατό ώστε θα καταφέρει να συμπαρασύρει στο διάβα του όλα τα εμπόδια που θα παρουσιαστούν μπροστά του. Θα καταφέρει να καθαρίσει «τους κόπρους του Αυγεία». Το ξεκίνημα λοιπόν έγινε. Με μεγάλη χαρά είδα ότι την χθεσινή συγκέντρωση- η οποία έγινε υπό την αιγίδα όλων των «αχρωμάτιστων» αρειανών- την τίμησαν με την παρουσία τους ΚΑΙ στελέχη του ΑΡΗ  οι οποίοι δεν φέρουν επάνω τους καμία «στάμπα» , δεν έχουν χαρακτηριστεί ποτέ ότι ανήκαν με την μία ή με την άλλη πλευρά. Μάλλον για να ακριβολογήσω, είχαν επιλέξει μία πλευρά, αλλά προς τιμήν τους κατάλαβαν τα λάθη τους και ανέλαβαν τις ευθύνες τους μπροστά στον κίνδυνο διάλυσης της λέσχης και του ΑΡΗ. Ουσιαστικά δεν έγινε και κάτι εξαιρετικό την Τετάρτη το βράδυ. Ναι, υπήρχαν οι υποσχέσεις και δημόσιες δεσμεύσεις ότι δεν θα ξαναβάλουν υποψηφιότητα ,τα ήδη μέλη του διοικητικού συμβουλίου της κοινωνίας μελών. Και οι εφτά, αρχικά όπως ειπώθηκε από τα χείλη του Γιαννόπουλου, οι τέσσερις παρόντες εκείνη τη στιγμή όπως ανακοινώθηκε  στην επίσημη ανακοίνωση. Προσωπικά εμένα δε μου λέει τίποτε αυτό το γεγονός.  Θεωρώ ότι οι τέσσερις τους μαζί με Νικολαΐδη και Παπαδόπουλο δεν θα ξαναέβαζαν υποψηφιότητα. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Επιφυλάσσομαι για τον Γρανούζη. Και για τον Μποτζώρη. Ίσως να πιστεύουν ότι έχουν να «δώσουν» βοήθεια στον ΑΡΗ από άλλο διοικητικό πόστο. Θα δούμε. Ο καιρός γαρ εγγύς. Έτσι κι αλλιώς σε μία εβδομάδα θα έχουμε την γενική συνέλευση της κοινωνίας μελών στην οποία θα πάρουμε εκεί και ΜΟΝΟ εκεί τις σημαντικότερες αποφάσεις για το μέλλον της ίδιας της κοινωνίας, αλλά και του ΑΡΗ μας γενικότερα. Όμως η αρχή έγινε και ήταν καλή. Ήταν μια ακόμη ευκαιρία να μαζευτούμε, να συζητήσουμε μεταξύ μας, να ενημερωθούμε, να προβληματιστούμε , να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να οργανωθούμε ΠΑΛΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ , όπως πριν από λίγα χρόνια που μαζευόμασταν κάθε Δευτέρα στο σπορτς καφέ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ενεργά στο όραμα που είχαμε για έναν ΑΡΗ πρωταθλητή. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αυτή η αρχή έγινε. Διαδώστε παντού το μήνυμα, πείτε παντού ότι ο ΑΡΗΣ  ενώθηκε και είναι  πάλι εδώ. Μπροστάρης ο κόσμος του. Απόντες αυτοί οι … λεφτάδες που μαζεύτηκαν την Δευτέρα το βράδυ να συζητήσουν το μέλλον του ΑΡΗ. Οι «λεφτάδες» που χωρίς να έχουν βάλει ούτε ευρώ, απαξίωσαν την συγκέντρωση αυτών, από τους οποίους θα ζητήσουν την οικονομική βοήθεια και στήριξη. Γιατί όπως και να εξελιχθεί η κατάσταση κάποιοι θα διοικήσουν ΚΑΙ ΠΑΛΙ με τα λεφτά του λαού. Με τα λεφτά όλων μας. Παρόλο που οι έχοντες το δικαίωμα υπογραφής συνεχίζουν κανονικά να προσπαθούν(;) να βρεθεί μία λύση και να καλύψουν οικονομικά τις ανάγκες όλων αυτών που είναι απλήρωτοι, ακόμη δεν έχουν βγει σε κυκλοφορία τα εισιτήρια διαρκείας. Να γίνει μία κίνηση μήπως και καταφέρουμε να μαζέψουμε ένα χρηματικό ποσό , σταματήσουμε το κύμα προσφυγών που έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες. Άγνωστο και χωρίς λογική γιατί. Οι μέρες που έμειναν είναι πολύ λίγες. Υπομονή χρειάζεται, πίστη και συντονισμένες ενέργειες ώστε να βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα τα οποία θα στελεχώσουν το διοικητικό συμβούλιο της κοινωνίας μελών μέσω της εκλογικής διαδικασίας και το διοικητικό συμβούλιο της Π.Α.Ε. μέσω του πρωτοδικείου.

(λίγα υστερόγραφα τα οποία ΔΕΝ κολλούσαν με το κείμενο)

Υ.Γ. Σοβαρά τώρα, νομίζουν  ότι είμαστε όλοι μαλάκες; Δηλαδή, μετά από όσα ανακάλυψε η αστυνομία, μετά από τόσα όπλα που βρέθηκαν, έχουν ακόμη το θράσος και μιλάν για «προσπάθεια στιγματισμού;». Ρε είναι σοβαροί ;

Υ.Γ. 2. Ρε, όλαμπουτάρη, ρε αγορίνα μου, ρε σταμάτα να τρως λίγο και σκέψου. Λίγη τσίπα, ρε! Λίγη ντροπή! Καλά κάνεις και πολεμάς υπέρ της νυν διοίκησης-αυτή σε δίνει ψωμί να φας- αλλά να αποκρύπτεις και οτιδήποτε άλλο συμβαίνει; … νισάφι πια.

Υ.Γ.3[ έχει να κάνει με το προηγούμενο κείμενο, αλλά ΚΑΙ με αυτό]. Ο τίτλος του κειμένου της Τρίτης ήταν «…Τούρκοι…» και ο σημερινός «…Μωαμεθανοί…». Όπως ίσως αντιληφθήκατε δεν έχουν καμία σχέση με το υπόλοιπο κείμενο.  Παρόλα αυτά όμως κατάφεραν ως τίτλοι να σας επηρεάσουν τόσο ώστε να σπάσουν κάθε προηγούμενο ρεκόρ αναγνωστών σε μία ημέρα στο προσωπικό μου μπλογκ! Συμπέρασμα: διαβάζετε πάντα μέχρι τέλους τις ειδήσεις και μην επηρεάζεστε μόνο από τους τίτλους. Ξεγελούν, όπως κάνουν τόσα χρόνια τον λαό του ΑΡΗ οι δημοσιογράφοι.

…ΤΟΥΡΚΟΙ…

  

     Έλλλα ρε, φίλε. Τι κάνεις; Όχι, όχι μην σηκώνεσαι. Δε χρειάζεται! ΕΝΤΑΞΕΙ, εντάξει μην στεναχωριέσαι, δε με πειράζει. Αντιλαμβάνομαι ότι θες να το κάνεις από ευγένεια. Ξέρω ότι σέβεσαι την ηλικία μου, πραγματικά όμως δε με πειράζει. Συνέχισε να πίνεις τον καφέ σου. Άλλωστε γι’ αυτό δεν ήρθες σε αυτό το μαγαζί; Να καθίσεις ήρεμος, χαλαρός να πιεις την καφεδάρα σου, να καπνίσεις τα τσιγάρα σου, να διαβάσεις την εφημερίδα σου, να περάσεις λίγες στιγμές δικές σου με λίγα λόγια. Άσε με εμένα. Μην σκοτίζεσαι. Εγώ είμαι μόνο ένας μεσήλικας ο οποίος λέει ενίοτε κουταμάρες  να περνάει η ώρα, να περνάει ο χρόνος του λίγο καλύτερα. Πάρε το ποτήρι στα χέρια σου, πιάσε το καλαμάκι και γύρνα το αργά αργά με κυκλικές κινήσεις. Δεν είναι υπέροχος ο ήχος που κάνουν τα παγάκια, όταν συγκρούονται με τα τοιχώματα του ποτηριού. Δεν είναι  ηδονικός αυτός ο ήχος; Δεν αισθάνεσαι αυτή τη στιγμή μια απόλυτη ηρεμία, μιαν αίσθηση ότι όλα πάνε καλά; Αυτό ακριβώς. Έτσι είναι τα πράγματα φίλε μου. Όλα πάνε καλά για σένα. Και θα πάνε καλύτερα αν καταλάβεις ότι το σερβιτοράκι σε « παίζει» τώρα με τα μάτια του. Σε θέλει, δικέ μου. Το βλέπω. Τέλεια είναι. Κουκλάκι αληθινό. Έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα. Βρήκες και αυτό το «καφέ» που σερβίρει ολόκληρη φραπεδιά με δύο  ευρώ, έχεις και τα τσιγαράκια σου, σου προσφέρει και την εφημερίδα δωρεάν, τι άλλο θέλεις από τη ζωή σου; Τίποτε! Το ξέρω.  Και ο ΑΡΗΣ; Ο ΑΡΗΣ να πάει να γμθεί, έτσι; Ναι , σε καταλαβαίνω. Δεν έχεις δουλειά. Κατανοητό ρε φίλε. Πολλοί είναι σαν κι εσένα. Δεν έχουν δουλειά, έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, είναι άρρωστοι, οι γονείς τους είναι κατάκοιτοι και άλλα πολλά. Όχι δε σε κοροϊδεύω. Αλήθεια στο λέω. Κατανοώ το πρόβλημά σου και συμμερίζομαι την ανησυχία σου για το μέλλον σου. Δύσκολα περνάμε το ξέρω όλοι. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Μην κοιτάς εμένα. Εγώ για την ώρα είμαι καλά, δόξα τω θεώ ΑΡΗ. Έχω υγεία, έχω την δουλίτσα μου τα καταφέρνω. Πάλι όμως κάτι δεν καταλαβαίνω. Πόσο είπες ότι πληρώνεις τον καφέ σου; Δύο ευρώ; Καλά είναι. Γιατί όμως δεν δοκιμάζεις να πας να το πιεις σε άλλο μαγαζί που στο προσφέρει με ένα ευρώ; Δεν θα ήταν καλύτερα; Όχι πρόσεξε, μην αρπάζεσαι, δεν προσπαθώ να σου κάνω μαθήματα οικονομίας, θα ήμουν ο τελευταίος  που θα έκανε κάτι τέτοιο, άλλωστε δε σκαμπάζω από αυτά. Απλά μια σκέψη θέλω να σου παραθέσω. Ένα ευρώ αν εξοικονομούσες  την εβδομάδα, μόνο  ένα ευρώ από τον καφέ- πρόσεξε, δεν σου λέω να μην πιεις καφέ- θα πλήρωνες πάλι την συνδρομή σου στην λέσχη. Ξέρω πολύ καλά ότι  έχεις απογοητευτεί . Ξέρω ότι έχεις χάσει το όραμα που είχες, το όραμα που σου είχαν εμπνεύσει άνθρωποι που πίστεψες, αλλά ρε  γμτ άνθρωποι ήταν. Δεν ήταν ούτε θεοί, ούτε αλάνθαστοι. Έκαναν λάθη χοντρά, εσκεμμένα ή  όχι, δεν θα το εξετάσουμε τώρα. Ξέρω και ξέρεις τι έχει συμβεί. Ξέρουμε επίσης για ποιο λόγο υπάρχει όλη αυτή η κωλυσιεργία από πλευράς διοικητικού συμβουλίου της κοινωνίας  μελών. Αλλά για τον ΑΡΗ ρε συ. Πες μου την αλήθεια, τόσο έχεις πικραθεί που δεν θέλεις να δώσεις ένα ευρώ την εβδομάδα στον ΑΡΗ ΣΟΥ; Όχι στο δικό ΜΟΥ ΑΡΗ, ο οποίος μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά στον ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΑΡΗ . Το λέω και κλαίω ρε μλκ.  Τον ΑΡΗ μας ρε συ. Μας έχουν κάνει τόσο αδιάφορους πια; Μας έχουν ποτίσει χρόνια ολόκληρα με μίσος που χάσαμε την πίστη μας στο μεγαλείο του; Γιατί ρε γμτ; Τι έχουμε να χωρίσουμε εγώ και εσύ ρε αδερφέ; Την αγάπη μας για ΑΥΤΟΝ; Χωρίζεται αυτό ποτέ; Μόνο να μας ενώνει έπρεπε κι όμως τους αφήσαμε να μας καταστρέψουν. Και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουμε να τους το επιτρέπουμε. Το βλέπω στα μάτια σου και στο πρόσωπό σου. Δεν θέλεις να το ακούς. Ξέρω, θέλεις να φύγω. Σε πιάνουν οι τύψεις που πιάστηκες κορόιδο. Καταλαβαίνω, μην νομίζεις και εγώ έτσι αισθάνομαι. Ίσως όχι γιατί κατάφεραν ποτέ να με πείσουν, όσο επειδή δεν έχω καταφέρει να πείσω πολλούς να πιστέψουν στο όραμα που μου ενέπνευσε  αυτός ο σύλλογος. Στο όραμα της δημιουργίας του μεγάλου ΑΡΗ, του Πρωταθλητή ΑΡΗ. Να σταματήσω να μιλώ; Το θέλεις πραγματικά; Δεν ξέρω αν μπορώ. Αγαπώ τόσο πολύ αυτή την οικογένεια που δεν μπορώ. Θέλω όλα τα μέλη της να μονιάσουν και να ξαναγίνουν ένα. Να ξαναδυναμώσουμε. Να δώσουμε το όραμα, εγώ κι εσύ. Ναι, βρε αγόρι μου, ναι βρε αδερφέ μου . Εσύ! Μπορείς να δώσει το όραμα. Χρόνια ολόκληρα εσύ το έδινες. Εμείς όλοι, ο ένας στον άλλον και από εκεί σε όλο τον κόσμο. Όπου χτυπάει η καρδιά του ΑΡΕΙΑΝΟΥ, δίνει το ρυθμό στη κερκίδα. Δεν έχεις καταλάβει τόσα χρόνια ότι αυτό που ακούς στα πέταλα δεν είναι τα τύμπανα, αλλά οι καρδιές όλων μας που χτυπάν από ένταση για την λατρεία μας; Θα αφήσουμε μωρέ αυτόν τον χτύπο να σβήσει; Θα αφήσουμε αυτό τον ρυθμό να σιγάσει για ένα γαμημένο ευρώ την εβδομάδα; ΡΩΤΑΩ! Πες μου. ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ! ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ στα χέρια των ανίκανων;

       Σήκω λοιπόν από την καρέκλα, παράτα τα όλα για μία ώρα και έλα κι εσύ μαζί μου έξω από τα γραφεία της λέσχης την Τετάρτη στις 7 και 30 να διατρανώσουμε την αντίθεσή  μας με όλους αυτούς που επιβουλεύονται το μέλλον του συλλόγου. Έλα κι εσύ να ξαναδώσουμε το όραμα στον κόσμο, έλα να δείξουμε ότι δε είμαστε σαν τους άλλους.

Υ.Γ. Το μεσημέρι της Δευτέρας γυρνώντας από τη δουλειά, μάς άκουσα για μια ακόμη φορά να τραγουδάμε μέσα στο Ο.Α.Κ.Α. στον χαμένο τελικό. Βάλτε το κι ακούστε το πάλι και νιώστε και κλάψτε …ΝΙΩΣΤΕ ΑΡΗ, ΡΕ!

Κάτω η χούντα των «επενδυτών»

Να σας κάνω μια ερώτηση; Είναι απόλυτα προσωπική. Αν θέλετε απαντάτε, αν πάλι δεν θέλετε μην απαντήσετε. Υπάρχει το μέιλ μου στο τέλος της σελίδας και το προσωπικό μου μπλογκ στο οποίο μπορείτε πάρα πολύ εύκολα να μου στείλετε την απάντησή σας ή να μου αναπτύξετε τις δικές σας θέσεις για αυτό που θα σας ρωτήσω. Είναι μια ερώτηση την οποία μπορείτε να την απαντήσετε και στον εαυτό σας. Να απαντήσετε στην μάνα σας, στον/στην  σύζυγο σας, στο ταίρι σας, στον πατέρα σας, στα παιδιά σας. Η ερώτηση είναι η εξής:

Αυτό το οποίο βιώνουμε, αυτό το οποίο περνάμε ως χώρα  πρώτα από όλα, ως ομάδα κατά δεύτερον, ως ελληνική  κοινωνία σας αρέσει; Είναι οι καταστάσεις αυτές ότι ονειρευόσασταν; Είναι ότι θέλατε να βιώσουν τα παιδιά σας; Είναι ότι θέλατε, ότι επιθυμούσατε να περάσετε εσείς οι ίδιοι; Αναρωτιέμαι, αν το να γινόμαστε όλοι μάρτυρες  στην γενική συνέλευση της λέσχης του Ιουνίου του 2011 του προπηλακισμού του Σκόρδα από τα ηγετικά στελέχη του συνδέσμου  του σούπερ 3, χωρίς να αντιδράσουμε καθόλου μας τιμά έστω και λίγο! Αναρωτιέμαι, αν όταν  γινόμαστε μάρτυρες του βίαιου προπηλακισμού της Λιάνας Κανέλλη από τον Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής, μας κάνει πιο άντρες όταν  επικροτούμε αυτή τη στάση.  Αναρωτιέμαι, αν αισθανόμαστε περισσότερο άντρες όταν γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιας συμπεριφοράς από άλλο βουλευτή- του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα-  του Τατσόπουλου ο οποίος έστω πιο ήπια προπηλακίζει υποψήφιο βουλευτή της Δράσης (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Έχω αρχίσει να φοβάμαι. Όχι για την σωματική μου ακεραιότητα- προς θεού ΑΡΗ- αλλά για το αν έχουμε ξεπέσει τόσο πολύ ως κοινωνία. Παρακολουθώ τις αντιδράσεις στο διαδίκτυο και πραγματικά εκπλήσσομαι  αρνητικά με την  απάθεια του κόσμου στο φαινόμενο αυτό της βίας. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα δεν έχουμε απλά απάθεια, αλλά κάποιοι επικροτούν αυτές τις συμπεριφορές. Και τρομάζω ακόμη περισσότερο. Η βία ΠΑΝΤΑ φέρνει βία. Από όπου κι αν προέρχεται και σε όποια μορφή είναι αυτή. Εσάς σας αρέσει αυτό; Δεν σας κάνει να θέλετε να ξεφύγετε από όλα αυτά; Δεν σας δημιουργείτε η επιθυμία να εγκαταλείψετε την χώρα, να εγκαταλείψετε την πόλη στην οποία μένετε και να απομακρυνθείτε όσο το δυνατόν μακρύτερα από αυτή την σαπίλα και την μπόχα που αποπνέει η ελληνική κοινωνία; Νομίζω πως ναι.

Βέβαια μόνο ένας δεν θέλει να απομακρυνθεί από την Ελλάδα, δεν θέλει να απομακρυνθεί από την πόλη και σίγουρα δεν θέλει και ούτε πρόκειται να απομακρυνθεί τόσο εύκολα από την ομάδα. Γιάννης Κόντης οε οε οέ κ.λ.π. Όλα αυτά που κυκλοφόρησαν, περί αποχαιρετισμών και ξέρω γω και νάχαμε να λέγαμε, εγώ τα ακούω βερεσέ. Δεν πείθομαι και δεν πρόκειται να πειστώ παρά μόνο όταν και αν αλλάξει η διοίκηση της ΠΑΕ και της κοινωνίας μελών. Εγώ αυτούς τους δακρύβρεχτους αποχαιρετισμούς και τα σχόλια από μεριάς Ζαμπέτα-Αθανασιάδη  του στυλ : «τι θες εσύ εδώ;» δεν τα μασάω. Δεν δέχομαι ότι αυτός ο μάγος της κωλοτούμπας τόσο εύκολα θα αποτελέσει παρελθόν από την ομάδα. Δεν το τρώω ρε παιδί μου. Όπως δεν τρώω και το παραμύθι για επιστροφή Γράντα και παλιών παραγόντων. Δεν γίνεται ρε παιδί μου να βιώνουμε όλοι μας τέτοιες καταστάσεις. Δεν μπορώ να το δεχτώ, ότι οι αρειανοί είναι τόσο άχρηστοι, ώστε να πετάν στο κάδο των απορριμμάτων το μέγιστο αγαθό που τους δόθηκε ποτέ-και αυτό είναι η συμμετοχή στην κοινωνία μελών ΑΡΗ.  Δεν μπορώ να δεχτώ ότι έχει ξεπέσει σε τόσο μεγάλη κρίση η ελληνική κοινωνία ώστε να αποδέχεται την βία ως φυσιολογική συμπεριφορά ανθρώπων και όχι μόνο των ζώων. Όχι ρε σεις . Απλά δεν γίνεται. Ως αρειανός και ως έλλην πολίτης δεν μπορώ να δεχτώ αυτό τη κατάντια όλων μας. Γιατί είναι κατάντια να μην πιστεύουμε στην δημοκρατία.  Είναι κατάντια για έναν λαό να θεωρεί ως υπέρτατη λύση έναν «επενδυτή». Έναν επενδυτή ο οποίος θα εξουσιάζει τον λαό κατά το δοκούν και όχι κατά την βούληση του λαού. Δεν έχουμε ανάγκη από άλλα φαντάσματα του παρελθόντος. Δεν έχουμε ανάγκη από άλλους Παπαδόπουλους. Δεν έχουμε ανάγκη από άλλους Γράντες. Έχουμε ανάγκη από ενεργούς πολίτες, έχουμε ανάγκη από ενεργά μέλη, έχουμε ανάγκη από την δημοκρατία που μπορεί να δώσει τη λύση.  Κάτω η χούντα των επενδυτών- δικτακτόρων. Κάτω η χούντα της βίας, από όπου κι αν προέρχεται. Ζήτω η δημοκρατία των ενεργών ανθρώπων- μελών της κοινωνίας.  Εμείς είμαστε η λύση και εμείς θα δώσουμε την λύση. Να φύγουν οι ανίκανοι και αποτυχημένοι. Να φύγουν οι «φίλοι και κολλητοί- συνέταιροι», καθώς και «οι κουμπάροι». Καθαρίστε την ελληνική κοινωνία, καθαρίστε την βρωμιά, καθαρίστε την σαπίλα και το ψέμα.

Υ.Γ. Έλεος πια! Πόσο πιο ανίκανοι μπορεί να είναι κάποιοι άνθρωποι. Ρε ούτε τους υπαλλήλους της ΠΑΕ; Ρε σεις, κανέναν πια δεν έχετε πληρώσει; Και θέλετε να συνεχίσετε; Ρε άντε στο διάλο. Και σεις ρε καλόπαιδα της λέσχης; Γιατί δεν κάνετε την γενική συνέλευση κατά τον Σεπτέμβριο; Όταν δεν θα έχει ζέστη! Που λεφτά για αιρκοντίσιο. 

Ουστ! [πάλι]

Φανταστείτε τώρα σκηνικό! [Βασικά και επειδή το ξέχασα… καλημέρα σας. Ελπίζω να περάσατε ένα υπέροχο παρασκευοσαββατοκυριακοδευτέρα. Όλα να σας πήγαν ευνοϊκά, να ξεκουραστήκατε, να γεμίσατε τις μπαταρίες σας και να είσαστε όλοι έτοιμοι για την δύσκολη συνέχεια που θα βρούμε μπροστά μας.] Φανταστείτε, λοιπόν να γυρνάς από την δουλειά, να είσαι ένας από τους λίγους που δούλευε όλες αυτές τις μέρες, να μην υπάρχει εφημερίδα λόγω του Αγίου Πνεύματος, να μην λειτουργεί ραδιόφωνο για τον ίδιο λόγο,να ξεκινάς ναν γράφεις έχοντας στο νου σου άλλα πράματα, να θες να γράψεις για την γενική συνέλευση της κοινωνίας μελών η οποία ήταν προγραμματισμένη για την Τετάρτη 6 Ιουνίου και ξαφνικά να ανακαλύπτεις ότι πάρθηκε η απόφαση για αναβολή της. Τι λέτε, ωρέ; Πάτε καλά; Εσείς εκεί στην λέσχη, αυτοί του διοικητικού συμβουλίου, επικοινωνείτε με το περιβάλλον; Είστε σοβαροί; Ο ΑΡΗΣ χάνεται και εσείς αντί να επισπεύσετε τις διαδικασίες, τις πηγαίνετε κι άλλο πίσω; Ο χρόνος χάνεται, ώρα με την ώρα και εσάς το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να κερδίσετε προσωπικό χρόνο  μήπως και γλιτώσετε; Δηλαδή τι περιμένετε; Να ακυρωθεί η απόφαση περί μεταγραφών και συνεχίσει να υπάρχει η ίδια διοίκηση; Η ανίκανη αυτή διοίκηση της ΠΑΕ, η οποία για πρώτη φορά δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την  αδειοδότηση;  Η ίδια διοίκηση η οποία δεν χρωστάει στην εφορία δύο δόσεις από διακανονισμό και κινδυνεύει το άρθρο 44; Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι δεν πήραν φορολογική ενημερότητα τον Ιανουάριο, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει η ομάδα να ενισχυθεί εκεί που χρειαζόταν; Αυτοί οι οποίοι μας έχουν φλομώσει σε τόσα ψέματα, σε τόσες ανακρίβειες. Δεν πάει άλλο ρε σεις. Δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Δεν γίνεται μέλος της του Δ.Σ. της λέσχης να μιλάει ακόμη με τα καλύτερα λόγια για τον Κόντη. Απλά δεν το χωράει ο νους μου. Δεν μπορώ να το διανοηθώ να υπάρχει ακόμη έστω και ένας αρειανός, ο οποίος ακόμη και τώρα που έχουν αποκαλυφθεί όλα μπροστά στα μάτια μας, να πιστεύει και να επιμένει ότι ο Κόντης είναι καλός άνθρωπος. Προσέξτε τι λέω; Δε μιλάω για τον επαγγελματία Γ. Κόντη. Δεν μιλάω για τον υπάλληλο της ΠΑΕ Γ. Κόντη. Και στα δύο αυτά αποδεδειγμένα έχει αποτύχει με το αποτέλεσμα της δουλειάς του που όλοι βιώνουμε το τελευταίο διάστημα. Μιλάω για τον άνθρωπο Γ. Κόντη. Τον άνθρωπο που μας αποδεικνύει περίτρανα τις τελευταίες χρονικά στιγμές του ΑΡΗ, πόσο μισεί όλους εμάς. Που αποδεικνύει ότι, πλέον ότι κάνει δεν είναι στο πλαίσιο βοήθειας προς την ομάδα, αλλά προς την καταστροφή της. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, εκβιάζει για ακόμη μία φορά με τα χρήματα τα οποία (με το νου του έχει) δεν θα μπουν στην ομάδα αφού δεν τον θέλουμε. Για μία ακόμη φορά, σε αυτές τις δύσκολες οικονομικά στιγμές, μας μιλάει για χρήματα τα οποία υποτίθεται υπάρχουν σε καρτέλα του και για χρήματα τα οποία αξιώνει από μισθούς που δεν του κατεβλήθησαν. Ρε ουστ, ρε. ΟΥΣΤ!  Αλλά δεν φταίει αυτός. Εμείς φταίμε που πανηγυρίζαμε που ΘΑ έκανε τον γιο του αρειανό. Βλάκες! Πολύ βλάκες είμαστε. Γράφουν όλα τα σάιτς για παραιτήσεις μελών του Δ.Σ. της ΠΑΕ. Γράφουν για παραιτήσεις μελών όπως ο Βαλογιώργης, όπως ο Ευγενίου, όπως ο Παπαϊωάννου. Και αναρωτιέμαι, αυτοί ήταν στο Δ.Σ. της ΠΑΕ; Τι ώρα; Να ξέρουμε ρε παιδί μου. Και οι τρεις έχουν να εμφανιστούν μήνες. Παραιτήθηκαν και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. . Σοβαρά; Αν παραιτήθηκαν τότε, πως γίνεται ο Ζαμπέτας να προσπαθεί να σχηματίσει διοίκηση; Έγιναν εκλογές και δεν το μάθαμε; Μόνοι τους αποφασίζουν; Και αν όπως φαίνεται γίνει διοίκηση Πρωτοδικείου, έστω με πρόεδρο της ΠΑΕ τον Ζαμπέτα, το γεγονός αυτό τι διαφορές έχει με την πρόταση Στεφανίδη στην γενική συνέλευση της κοινωνίας μελών; Μία πρόταση η οποία χλευάστηκε από τους ίδιους ανθρώπους που τώρα την προκρίνουν ως  τη σωτηρία της ομάδας. Σοβαρά τώρα, για ακόμη μία φορά  χάθηκε χρόνος πολύτιμος, χάνεται ο ΑΡΗΣ μόνο και μόνο να μην «φανούν» ως οι μόνοι που κατέχουν την αλήθεια  άλλοι, πέραν από τους  «δικούς μας» ανθρώπους. Έτσι έχει καταντήσει ο σύλλογος. Εμείς και εσείς. Όπως σωστά είχε δηλώσει ο κ. Σαρρής: « Είστε μαζί μας, είστε με τον ΑΡΗ ή εναντίον μας, με τον Σκόρδα». Τελικά μάλλον εμείς είμαστε ο ΑΡΗΣ κύριε Σαρρή. Εσείς μείνετε στην κατανάλωση «λαχανικών». Περιμένουμε λοιπόν. Αναγκαστικά και χωρίς τίποτε ουσιαστικό στα χέρια μας, περιμένουμε να αλλάξει η απόφαση για τις μεταγραφές ώστε να ενισχυθούμε. Περιμένουμε για ακόμη μία φορά την στιγμή που στις επόμενες εκλογές της κοινωνίας μελών θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον ΑΡΗ. Όλοι μαζί  να μετατραπούμε  σε έναν ΑΡΗ  που θα υπάρχει δημοκρατία, σε έναν ΑΡΗ που θα γίνεται έλεγχος, σε ένα ΑΡΗ που θα λάμπει η  αλήθεια.

Υ.Γ. Σήμερα ήρθε και με βρίσκει  ένας φίλος στην δουλειά. Ηρακλάκι άρρωστο, από τους καλούς οπαδούς που δεν ασχολούνται τόσο με τις άλλες ομάδες όσο με τα προβλήματα της δικής τους. Μου λέει λοιπόν ο καλός φίλος Γ.Φ. : «Ρε συ, έχει δει καθόλου στο ίντερνετ την απάντηση της Γκιουζελομάδας στα λεγόμενα πρώην ποδοσφαιριστή, περί μη καταβολής χρημάτων;- Όχι, απαντώ. -Μπες και δες μου λέει. Δες πως ονομάζεται η ομάδα στο παραστατικό που έστειλαν. Πανθεσσαλονίκειος αθλητικό όμιλος. Το … Κωνσταντινουπολιτών που πήγε; Και όχι μόνο αυτό, μου λέει, δες και το Α.Φ.Μ. Είναι 094066928.» Εγώ δεν κατάλαβα που το πήγαινε μέχρι τη στιγμή που μου λέει: « Εγώ που απέκτησα ΑΦΜ το 1995, ξεκινάει από 06… αυτοί που το ΑΦΜ τους έγινε το 1979 πως γίνεται να έχουν αύξοντα αριθμό που να ξεκινά από 09…;»  Πραγματικά παράξενο! Εγώ που απέκτησα το ΑΦΜ το 1989 ξεκινάει από 04… Πως σκατά αυτοί έχουν 09…; Ρε σεις λέτε να έχουν αλλάξει ΑΦΜ παράνομα και να τους έχουν σβηστεί παρανόμως τα «παγωμένα»; Ωρέ λέτε; Και επειδή πάντα είμαι περίεργος δείτε στο επίσημο σάιτ πως προσδιορίζεται η εταιρία:  Σκοπός της Ποδοσφαιρικής Ανώνυμης Εταιρίας (Π.Α.Ε) με την επωνυμία «ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ – ΠΑΟΚ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «ΠΑΟΚ ΠΑΕ» είναι:

Αλήθεια ρε σεις, αυτό το Κωνσταντινουπολιτών του παραστατικού γιατί λείπει; Και το ΑΦΜ σας γιατί είναι καινούριο

Πάρτε δρόμο ,ΡΕ

Περίμενα. Για να πω την αλήθεια περίμενα να περάσει η ώρα αρκετά πριν αρχίσω να γράφω  το σημερινό κείμενο. Περίμενα να βγει πρώτα η απόφαση, να ακούσω, να δω τι ακριβώς συμβαίνει και μετά να γράψω. Τώρα  καλά έκανα, κακά έκανα, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι, πως μόλις βγήκε η απόφαση, κάποιοι έκαναν κακάκια επάνω στα στριγκάκια τους. Οι γκόμενες και οι αδερφές φοράν τα στρινγκ. Με τις αδερφές δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Μου είναι αδιάφορες. Με τα «αντράκια» όμως που αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν γκόμενες και αρχίζουν τις δικαιολογίες και την απόδοση ευθυνών δεξιά και αριστερά, έχω. Έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα. Με όλες αυτές τις κλαψομουνίτσες οι οποίες το μόνο που έκαναν όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, ήταν να κατηγορούν δεξιά και αριστερά μέλη τις ομάδας (ποδοσφαιριστές πρώην και νυν, πρώην παράγοντες κ.λ.π.), χωρίς ούτε μία φορά να αναρωτηθούν για τα μέγεθος των ψεμάτων που μας έχουν αραδιάσει τόσο καιρό.

 Αλλά δεν πειράζει. Όχι καθόλου. Μια χαρά είναι. Στηρίζουμε όλοι μαζί την διοίκηση που μας έφερε στο Κλ.Βικελίδης την τεράστια αυτή ομάδα της Μπόκα Τζούνιορς. Και απαιτώ από την διοικησάρα μου να την ξαναφέρει. Να γεμίσουμε όλη την Θεσσαλονίκη με πυρσούς, να κάνουμε και πάλι την νύχτα μέρα και να περνάμε καλά. Σιγά τώρα που θα κλάψουμε επειδή δεν πήραμε αδειοδότηση. Σιγά που θα κλάψουμε επειδή υπάρχει η πιθανότητα, να μην μπορέσουμε να κάνουμε μεταγραφές και να μείνουμε με τα πιτσιρίκια. Άλλωστε πρωταθλητές Ελλάδος ήταν και οι Κ-20 και η Κ-17. Θα παίζουν τα πιτσιρίκια και θα βγούμε και εκεί πρωταθλητές. Τώρα σε ποια κατηγορία θα γίνει αυτό, δεν ξέρω. Και δεν με νοιάζει. Γιάννη Κόντη  να έχω και τίποτε άλλο. Και Αθανασιάδη. Ναι, τον ξέχασα αυτόν. Α! Και Αντώνη Ζαμπέτα. Μεγάλος Ζαμπέτας. Θα μας φέρει και φωτοβολταϊκά στο γήπεδο. Για να μειώσουμε τα έξοδα. Για να έχουμε και κερδοφορία από το ρεύμα που θα πουλάμε στη Δ.Ε.Η.. Να μην ξεχάσω. Τον μεγαλοδικηγόρο, πρώην τηλεοπτικό αστέρα της ελληνικής τηλεόρασης κ. Σαρρή. Τεράστιο Σαρρή. Κυριολεκτικά. Τεράστιος! Εύγε! Και Ορφανίδη έχω. Και Παπαϊωάννου. Που μπορεί να έβαλε λεφτά και να μην τα έχει (;) πάρει ακόμη πίσω, αλλά δεν μίλησε όταν έπρεπε. Την πάπια έκανε και αυτός. Άλλος έχει το όνομα, άλλος είχε την χάρη. Να πω και για άλλους;

Στηρίζουμε όλοι μαζί την διοίκηση της Λέσχης, δεν γουστάρω άλλο κοινωνία μελών, η οποία έκανε άριστα την δουλειά της. Έκανε σωστά όλα αυτά για την οποία την βάλαμε εμείς, τα μέλη της, να κάνει. Το απόλυτο τίποτα. Ή μάλλον όχι το απόλυτο τίποτα. Απλά συγκάλυψε εδώ και τρία χρόνια το έγκλημα. Ακόμη καλύτερα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους σας. Όλοι μαζί να αποθεώσουμε τα μέλη της διοίκησης:

Γιάννης Γρανούζης… ένοχος εσχάτης προδοσίας- Γιώργος Μποτζώρης… ένοχος εσχάτης προδοσίας- Απόστολος Νικολαΐδης… ένοχος εσχάτης προδοσίας- Θωμάς Γιαννόπουλος… ένοχος εσχάτης προδοσίας- Δημήτρης Παπαδόπουλος… ένοχος εσχάτης προδοσίας- Κυριάκος Χαμουζάς… ένοχος εσχάτης προδοσίας

Νίκος Παπουτσόπουλος… ένοχος (όχι προδοσίας επειδή δεν έχει ούτε 6 μήνες που είναι στο Δ.Σ.. Δεν θα προλάβαινε να μάθει τόσα ώστε να μπορεί να κριθεί) επειδή απλά είναι εκεί και δεν παραιτήθηκε τόσο καιρό.

Έχω κι άλλα ονόματα. Πολλά. Και δημοσιογράφων και υπαλλήλων και … πρώην διευθυντάδων σε κάτι μπουτίκ και των γυναικών τους και άλλα πολλά. Ονόματα ανθρώπων που αν αρχίσω να τους  κατονομάζω δεν θα μας φτάσει ούτε το αυριανό φύλλο. Αν θέλετε όμως να διαβάσετε τα ονόματά τους μπορείτε πολύ εύκολα να πάτε μία βόλτα στο Κλ. Βικελίδης, να ανεβείτε τα σκαλοπάτια από το σπορτς καφέ, να βγείτε έξω στη θύρα 7, να κατεβείτε τα σκαλιά της κερκίδας και όταν φτάσετε στο  προστατευτικό πλέξιγκλας  γυρίστε το κορμί σας και κοιτάξτε προς τα επάνω στη θύρα των επισήμων. Εκεί θα δείτε τα ονόματα όλων σχεδόν των μελών της Κοινωνίας Μελών Άρη (τώρα γουστάρω να την πω με το όνομά της) τα οποία ΔΕΝ συμμετέχουν όπως όφειλαν στις διαδικασίες αυτής. Και θα καταλάβετε ποιοι είναι οι απόλυτα ένοχοι. Εκεί θα αναγνωρίσετε πολλά από τα ονόματα. Θα δείτε φίλους και γνωστούς οι οποίοι με τον τρόπο που ψήφιζαν (προσωπική εμπάθεια), αλλά και με την αποχή τους, έτρεφαν στην ουσία όλους αυτούς οι οποίοι απέδειξαν την ανικανότητά τους. Γιατί ΕΙΝΑΙ ανίκανοι. Έγιναν όμως και οι καταστροφείς του ΑΡΗ. Πάρτε δρόμο, ΡΕ. Ουστ! Άχρηστα υποκείμενα.

Υ.Γ. Ωραίος ο σύνδεσμος! Να δούμε και τις πράξεις. Πάντως πρέπει και οι νέοι ηγήτορες του συνδέσμου να κάνουν μία καλή εκκαθάριση της εσωτερικής σαπίλας που έχει συσσωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια της παντοδυναμίας των «τριχών».

Υ.Γ. 2 Περιμένουμε εξελίξεις.

«… μέσα σε ξένο περιβολάκι, τρύπες γιατί τρυπάς;»

Εγέρθητω! Ακούτε ρε; ΕΓΕΡΘΗΤΩ  λέμε, ρα! Τι; Πως; Δεν υπακούτε; Ρε σεις, ξέρω γω νάμε, Ε Γ Ε Ρ Θ Η Τ Ω ! Όλοι χέρια. Όλοι. Όταν λέμε όλοι εννοούμε, ΟΛΟΙ. Τι δεν καταλλλλλλαβαίνετε; Ρε σεις , σηκωθείτε όλοι όρθιοι. Και πάμε όλοι μαζί. Με χέρια ψηλά και με ρυθμό… « Γιάννης- Κόντης οε οε οΕ, οε οε οΕ (δις και τρις  άμα λάχει)». Αυτά είναι γούστα. Μπράβο στον τεράστιο Γιάννη Κόντη. Τεράστιος! Ρισπέχ ρε φίλε και όλα τα σχετικά. Ζωγράφισες για ακόμη μία φορά. Εύγε! Όσα και να πω, ότι και να πω θα είναι πραγματικά πολύ λίγα μπροστά στο μεγαλείο σου. Θα είναι λίγα μπροστά στο μέγεθος της ιδιοφυίας σου. Είσαι ο πρώτος, είσαι ο καλύτερος, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί σου. Πες μας κι άλλα, ρίξε στον κόσμο κι άλλες προτάσεις, δώσε μας κι άλλες ιδέες, φέρε μας τεράστιε Γιάννη Κόντη, κι άλλους από τους εκατοντάδες φίλους σου με λεφτά. Κι άλλους, πιο πολλούς , περισσότερους από αυτούς του δύο που ήδη μιλάν για σένα με τα καλύτερα λόγια. Μάλλον τι λέω, ποιοι δύο; Τρεις είναι ήδη τα φιλαράκια σου, οι κολλητοί σου που μαζί με την αμέριστη βοήθεια, εμπειρία, γνώση και αξιοπιστία σου θα οδηγήσετε τον ΑΡΗ σε μονοπάτια καλυμμένα με άσφαλτο. Σε μονοπάτια και δρόμους, που μόνο για εσένα, ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Γιάννη Κόντη, θα γίνουν  λεωφόροι, θα γίνουν εθνικές οδοί ώστε η οδήγηση να είναι επιτέλους «παιχνιδάκι» στα έμπειρα χέρια σου. Θα μπει επιτέλους τέλος στην ασχετοσύνη όλων των υπολοίπων. Για λίγο, για πολύ λίγες στιγμές είναι η αλήθεια, είχα τρομάξει με τις δηλώσεις σου περί αποχώρησης από τον σύλλογο που τόσο αγάπησες. Ευτυχώς όμως και παρόλες τις μαρτυρίες των υπολοίπων μελών της διοίκησης του ΑΡΗ μου, έμεινες κοντά μας, ώστε να βοηθήσεις  ανιδιοτελώς όπως πάντα, το γιγάντωμα του ΑΡΗ μου. Κι αν έως τώρα ήταν άρης σας, είμαι σίγουρος ότι με την δική σου συνδρομή, με τις δικές σου γνώσεις, με τις δικές σου σημαντικότατες γνωριμίες , με τους λεφτάδες φίλους σου, με τους προσωπικούς δανειστές του Αθανασιάδη, το πετρελαιοφόρο που λέγεται  ΑΡΗΣ θα οδηγηθεί σε απάνεμα λιμάνια. Άλλωστε αυτό που χρειαζόταν η ομάς, ήταν ένας έμπειρος καπετάνιος. Κι αν ο νυν πρόεδρας έμοιαζε με «μούτσο» έρχεσαι τώρα εσύ να καλύψεις όλα τα κενά. Κλαίω , Γιάννη Κόντη, κλαίω από συγκίνηση, κλαίω με δάκρυα χαράς, κλαίω από ηδονή όταν σκέφτομαι πόσους νέους ποδοσφαιριστές θα ξαναδώ στην ομάδα. Ετ λαστ, αγαπημένε μου Γιάννη – μου επιτρέπεις φαντάζομαι να σε μιλάω στον ενικό, έτσι; - η ομάδα θα αποκτήσει την ταυτότητα που της έλειπε.  Χόγκο μπονίτο με τα πιτσιρίκια των δεύτερων και τρίτων ομάδων της Χισπανίας και των άλλων λατινοαμερικάνικων χωρών. Λέω επιτέλους, διότι θα πιάσουν και τόπο τα ισπανικά που έμαθα. Το ξέρεις ότι έμαθα ισπανικά εξαιτίας σου; Ήθελα και εγώ να μιλάω την γλώσσα των ποδοσφαιριστών μας. Ναι, αλήθεια είναι. Και φέτος ειδικά που δεν είχαμε και πολλούς, στεναχωριόμουν βλέποντας όλους αυτούς τους Έλληνες να παίζουν στην ομάδα. Τι; Τζάμπα τα είχα μάθει; Ενώ τώρα, όλα θα παν κατ’ ευχή. Θα πουλήσουμε όλους τους άχρηστους και πρωταθλητές πιτσιρικάδες, θα πάρουμε μετρητά και θα έρθουν οι αγαπημένοι μας εσκουδέροι και πινέδες. Αυτό είναι το όραμα. Να γεμίσουμε κοντούλικα χισπανάκια που θα έχουν συμμετοχές (μ.ο.2-3) στη Πριμέρα Ντιβιζιόν. Αυτά είναι γούστα. Νιώστε ρε λέμε, νιώστε. Βέβαια, κοστίζουν λίγο παραπάνω αυτοί οι παίκτες, αλλά δεν πειράζει είμαι σίγουρος ότι αξίζουν. Έτσι θα πιάσουν και τόπο τα λεφτά που θα πάρουμε από την πώληση των Ελλήνων. Και θα καταφέρουμε να μειώσουμε και τα χρέη που έκαναν οι προηγούμενες διοικήσεις του Σκόρδα. Γιατί κι αυτό είναι όραμα. Να μειωθεί το χρέος του Σκόρδα. Ξέφυγα όμως από το θέμα μου που δεν είναι άλλο από την αποθέωση του Γιάννη Κόντη. Του ανθρώπου που έχει ενώσει όλους τους αργιανούς, που έχει φέρει την ηρεμία, που τόσο έλειπε, στον σύλλογο. Αγαπάμε Γιάννη Κόντη, επειδή είναι ειλικρινής. Λέει πάντα την αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι, όσο κι αν μπορεί να ενοχλήσει τα αυτιά κάποιων. Κι αν μερικές φορές, λέει κάτι παραπανίσιο, ας τον συγχωρέσουμε. Άνθρωπος είναι, γαμώ το κέρατό ου, δεν είναι θεός. Δεν τα ξέρει όλα. Κάτι λιγότερο από το «όλον». Αλλά αυτό φτάνει, είναι υπέρ αρκετό για να πάρει ο ΑΡΗΣ μου πρωτάθλημα. Προσκυνώ ! Και σας παρακαλώ- απαιτώ να κάνετε και εσείς το ίδιο. Προσκυνείστε, Γιάννη Κόντη, αποθεώστε, Γιάννη Κόντη και το χρήμα που αυτός έφερε στην ομάδα.

Υ.Γ. Κότες! Πουλιά! Ανύπαρκτοι! Ανίκανοι! Άχρηστοι! Λίγοι! Γελοίοι! …όλοι όσοι απέχουν από τον ΑΡΗ. Όλοι όσοι βρίσκουν ανύπαρκτες δικαιολογίες για να μην βρίσκονται στο πλάι του ΘΕΟΥ. Όλοι όσοι στράβωσαν με την κατάληξη της στημένης συνέλευσης και δεν ήταν εκεί όπως όφειλαν για να αποτρέψουν ΑΝ ήθελαν την έκβαση της (απαράδεκτης) ψηφοφορίας. Γελοία υποκείμενα, ανεύθυνα ανθρωπάρια που πέραν της,  καλυμμένης πίσω από ένα μικρόφωνο ή πληκτρολόγιο, κριτικής εκ του μακρόθεν δεν κάνουν τίποτε για να βοηθήσουν τον σύλλογο όταν έχει ανάγκη. Είστε πεταμένοι όλοι σας.

Υ.Γ. 1. Όσο για εσάς που φτάσατε την Κοινωνία μελών στην κατάντια να έχει μόλις 700 άτομα οικονομικώς τακτοποιημένα στο Βελλίδειο, θα έρθει και η σειρά σας. Για να δούμε και εσάς και τους ελέγχους που κάνατε τρία χρόνια τώρα στην Π.Α.Ε.. Κανονίστε μόνο να μην μπορούμε να ξεμπλέξουμε.

Υ.Γ. 2. Θα επανέρθω! [Για την ώρα προσκυνώ και αποθεώνω Γιάννη «δε κάπταιν» Κόντη]

Εύχομαι…

Δεν είμαι καλά. Ξέρω το έχω ξαναγράψει, το έχω ξαναπεί, το έχω ψιθυρίσει, αλλά όντως δεν είμαι καλά. Το κείμενο, όπως είναι λογικό το γράφω πριν την έκτακτη γενική συνέλευση, για να ακριβολογώ αρκετές ώρες πριν. Έχω κλείσει τα πάντα, εννοώ ραδιόφωνα, ειδησεογραφικά σάιτς, φέισμπουκ, φόρα που ασχολούνται με ΑΡΗ- όλα. Τα πάντα. Δεν θέλω να έχω άλλη πληροφόρηση. Τώρα που εσείς διαβάζετε, έχουν τελειώσει όλα και ίσως να μην υπάρχει γυρισμός. Εγώ όμως έχω αγχωθεί πάρα πολύ. Όλες οι πληροφορίες που διοχετεύονται στον τύπο της πόλης, είναι αν μη τι άλλο ιδιαίτερα άσχημες, που το μόνο που προκαλούν είναι άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον του σωματείου. Θα ήθελα τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και να ασχολούμασταν σήμερα με την κατάντια του συμπολίτη. Θα ήθελα αν μπορούσα να σας έγραφα καμιά ιστοριούλα  να γελάσουμε, όπως εκείνη της Γκιουζέλ της τουρκάλας πόρνης. Θα ήθελα να σας έγραφα, πόσο δικαιωμένος αισθάνομαι αυτά τα οποία σας έγραφα, για την σχέση πόρνης-νταβατζήδων. Αλλά δεν μπορώ. Όχι σήμερα τουλάχιστον. Θα ήθελα να σας έγραφα, για τρύπια σεντόνια- για πανωσέντονα και κατωσέντονα- που πουλάν οι πλανόδιοι στις λαϊκές της Αγιά Βαρβάρας. Για «πανιά» τα οποία πωλούνται με το κιλό. Αλλά δεν έχω το κουράγιο. Δεν έχω την ψυχική δύναμη να το κάνω. Το σκέφτομαι ώρες τώρα, αλλά ούτε και εγώ δεν μπορώ να γελάσω με το κατάντημα της αλαζονείας και της έπαρσής τους. Θέλω να γράψω για την γκρίνια που εξακολουθούν να έχουν, ενάντια σε διοίκηση, προπονητή, παίκτες σε όλους όσους εκπροσωπούν το μικρό σωματείο τους, αλλά πάλι σφίγγεται το στομάχι μου αναλογιζόμενος το τι με-μας περιμένει το βράδυ στην γενική συνέλευση της κοινωνίας μελών.  Άγχος. Στεναχώρια. Θέλω να γράψω για το δάνειο που θέλει να τους δώσει ο Ρώσος Σαββίδης- και μην που πει κανείς, τι είναι αυτά που λες έλληνας είναι, θα του απαντήσω ότι εγώ ακόμη ελληνικά δεν τον έχω ακούσει να μιλάει- σε συνεργασία με το Ρωσικό κράτος. Για ένα δάνειο το οποίο ακόμη και χθες που με ενημέρωναν, έχει προβλήματα να δοθεί, διότι υπάρχει πρόβλημα με τα τηλεοπτικά της επόμενης χρονιάς του συμπολίτη.  Απλά με κάνει να αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν όλες οι άλλες ομάδες να μιλάν για δάνειο και εμείς μόνο- κυρίως μέσω συγκεκριμένων δημοσιογράφων – να μιλάμε για μεσεγγυούχους και μετοχές. Πόσο κορόιδα μπορεί να είμαστε; Και αυτό με αγχώνει ακόμη περισσότερο. Λύση; Θα διαφανεί καμία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ λύση σήμερα άραγε; Έγινε κάτι το οποίο πραγματικά θα βοηθήσει την ομάδα ή η συμπεριφορά των μελών ήταν απαράδεκτα ανώριμη και δεν τελείωσε η συνέλευση; Βρέθηκε λύση; Θα βρεθεί λύση; Ερωτήματα τα οποία εσείς ξέρετε ήδη τις απαντήσεις ενώ εγώ το μόνο που έχω είναι ένα αξεπέραστο για την ώρα άγχος. Το βράδυ της Κυριακής προσπάθησα να συλλέξω πληροφορίες , προσπάθησα να καταλάβω σε ποια ρότα, σε ποια κατεύθυνση οδηγούνται τα μέλη της κοινωνίας μελών ΑΡΗ. Δεν κατέληξα κάπου. Έχω αντιληφθεί ότι υπάρχει ένας καταμερισμός δυνάμεων υπέρ ή κατά της πρότασης Αθανασιάδη. Μιας πρότασης που δεν ξέρω πόσο και αν θα αναλυθεί στη συνέλευση, αλλά αν θέλετε την γνώμη μου είναι άκαιρη, άτοπη και ανούσια. Που ακούστηκε αυτός που έχει την ευθύνη της διοίκησης της ΠΑΕ για έναν ακόμη χρόνο, να κατεβάζει πρόταση για να συνεχίσει να την έχει για τον χρόνο τον οποίο θα την έχει έτσι κι αλλιώς… Αλλά, ΑΡΗΣ είσαι. Αντί τώρα να καθόμασταν σε μια γωνιά και να παρακολουθούμε τους άλλους, τις άλλες θεωρητικά  «μεγάλες» Παε της χώρας να προσπαθούν να πάρουν την αδειοδότηση, τρυπάμε τα στομάχια μας από το άγχος, για την πιθανότητα του να μην πάρουμε εμείς την έγκριση από την ΕΠΟ. Τραγικό! Όλοι τρέχουν, όλοι ασχολούνται, όλοι θέλουν, αλλά από αυτά που καταλαβαίνω οι περισσότεροι κοιτάν την προσωπική τους προβολή και όχι κάτι ουσιαστικό. Με κούρασε όλο αυτό το θέμα.  Πάρα πολύ. Μέλος της κοινωνίας από αρκετά νωρίς, ο αριθμός μου δεν είναι τριψήφιος ΟΠΩΣ θα έπρεπε κανονικά, αλλά πλέον δεν έχει σημασία. Λάθη έγιναν πολλά και θα συνεχίσουν να γίνονται. Δεν πρέπει όμως τα λάθη να στοιχίσουν άλλο. Έμαθα ότι μέχρι το μεσημέρι τα τακτοποιημένα μέλη, τα μέλη τα οποία έχουν δικαίωμα λόγου και ψήφου, ήταν γύρω στα 1850. Μακάρι μέχρι την ώρα της γενικής συνέλευσης να είχαν διπλασιαστεί και τριπλασιαστεί. Μακάρι, αλλά σε θαύματα δεν πιστεύω πια. Λίγοι μείναμε. Σε αυτό δεν ευθύνονται μόνο τα μέλη του Δ.Σ. της κοινωνίας μελών. Δεν ευθύνεται μόνο η προηγούμενη διοίκηση του συνδέσμου η οποία με της τακτική της απομάκρυνε τον κόσμο από την λέσχη. Δεν ευθυνόμαστε μόνο όλοι εμείς που ΔΕΝ καταφέραμε να πείσουμε τον διπλανό μας στο γήπεδο, τον φίλο μας και αδερφό μας, τον συναρειανό μας να έρθει να δραστηριοποιηθεί  δίπλα μας, να γίνει αρωγός όλης της προσπάθειας. Ευθύνη μεγάλη έχουν και όλοι όσοι είχαν ένα μικρόφωνο και καθημερινά, το τονίζω Κ Α Θ Η Μ Ε Ρ Ι Ν Α κατηγορούσαν όλους τους άλλους για εγκλήματα τα οποία διαπράττουν σε βάρος του ΑΡΗ. Και όντως έτσι, είναι. Εγκλήματα έγιναν, με δόλο ή όχι δεν έχει σημασία. Όταν όμως επαναλαμβάνεις καθημερινά τα ίδια και τα ίδια και δίκιο να έχεις (που έχεις) αποτρέπεις τον οποιονδήποτε να ασχοληθεί, διότι θεωρεί ότι δεν έχει νόημα η ενασχόλησή του με την κοινωνία. Μπαίνει σε μία λανθασμένη ελληνική λογική του ότι: «έλα μωρέ, τώρα! Που να μπλέξεις. Τι να ασχοληθείς; Αφού όλοι τα αρπάζουν». Και αυτό τελικά δημιούργησε μεγάλη ζημιά στην ομάδα. Πέραν της οικονομικής, ζημιά στην συσπείρωση του κόσμου  γύρω από ένα όραμα. Εύχομαι όλα τα τελευταία που γράφω, να μην ισχύουν, να είναι μόνο ηλίθιες σκέψεις δικές μου. Εύχομαι να μην δικαιωθώ, να έχει βρεθεί λύση, να έχουν πάει όλα τόσο καλά, που τώρα που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο ΑΡΗΣ να έχει βρει την  τροχιά που θα τον οδηγήσει σε πρωτάθλημα… Είθε!

Μάθημα ιστορίας: τρίτο (μπάσταρδα και μούλικα)

Από τη πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος- ο πρώτος νοήμων άνθρωπος- άρχισε να αναρωτιέται για  τα πως και τα γιατί που συναντούσε καθημερινά στη ζωή  μπροστά του, εφηύρε  τον Θεό. Και για στηρίξει την ύπαρξη του Θεού, προχώρησε και συνέστησε … την θρησκεία. 

Γενικά, αν ψάξει  κάποιος  να βρει τι κοινό υπάρχει μεταξύ των ανθρώπινων φυλών όλου του κόσμου, θα παρατηρήσει ότι όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί πιστεύουν σε κάποιο Θεό. [Για την οικονομία του χρόνου και για να μην κάθομαι τώρα να εξηγώ, φυσικά και υπάρχουν πλέον εκατομμύρια άνθρωποι-ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ- που ΔΕΝ πιστεύουν σε κάποια θεϊκή οντότητα. Καλά, πέραν της αυτής Θεότητας ΑΡΗ Θεσσαλονίκης]. Βλέπουμε, πως από την αρχή της ύπαρξής μας, καθετί που δεν μπορούσαμε να το εξηγήσουμε, καθετί που δεν καταλαβαίναμε πως και γιατί συνέβαινε, το αποδίδαμε σε κάποια «ανώτερη» δύναμη, σε μια θεϊκή παρέμβαση , αποδεχόμασταν δηλαδή την ύπαρξη του Θεού . Όποιος και ότι κι αν ήταν αυτό. Έχουμε λοιπόν σε διάφορους λαούς, σε διάφορες ιστορικές στιγμές του ανθρώπου, σε διαφορετικές χρονολογικές περιόδους να ονοματίζονται ως «Θεοί» πρόσωπα και αντικείμενα. Από κεραυνούς και φωτιές, μέχρι άνεμοι, πουλιά και δέντρα. Γκαστρωνόταν καμιά  νεαρή ή όχι κοπελιά στο χωριό; Αααα! «Ο Δίας π.χ.  μεταμορφώθηκε σε ποντίκι, τρύπωσε κάτω από την πόρτα, την «τακτοποίησε» και τσουπ»!  Να, βγήκε ο μικρός ήρωας της τοπικής κοινωνίας.  Και αναλόγως με το ποια κοπελίτσα ήταν το … θύμα, έτσι και ο γιος της γινόταν μεγάλος ή μικρός ήρωας. Αν ήταν πριγκιποπούλα όλα καλά, αν όχι  τότε ένας απλός ήρωας της επαρχίας. Με λίγα λόγια, τα «μπάσταρδα» και τα « μούλικα» τα φτιάχναμε- γιατί υπάρχει γονιδιακή μνήμη και  συνέχεια σε αυτό- και τα παρουσιάζαμε ως  δυνατούς και κατάλληλους ήρωες, αν, όταν και όποτε το είχε ανάγκη η κοινωνία. Και όλα όσα συνέβαιναν στην δική μας κοινωνία, στην δική μας αρχαία ελληνική μυθολογία, το ίδιο με μικρές παραλλαγές συνέβαινε σε όλες σχεδόν τις θρησκείες ανά τον κόσμο. Περισσότερα  όμως γνωρίζουμε για την ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας. Ίσως επειδή υπήρξε ανεπτυγμένος πολιτισμός. Στην γνώση αυτή σημαντικό ρόλο έπαιξε και η γραπτή κληρονομιά που μας κληροδοτήθηκε από το παρελθόν.  Έχουμε λοιπόν-για να επιστρέψουμε στο θέμα μας-  τον Ηρακλή, τον μυθικό ήρωα Ηρακλή, ο οποίος  διάλεξε τον δρόμο της αρετής [προσέξτε συμπτώσεις], τον δύσκολο και γεμάτο κακοτοπιές δρόμο της αρετής, αφήνοντας και παραβλέποντας τον εύκολο δρόμο της κακίας. Έναν δρόμο, της κακίας,  ο οποίος μπορεί να ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά για να τον διαβείς έπρεπε  να πουλήσεις την ψυχή σου. Και στο τέλος; Τι έγινε στο τέλος; Ο Ηρακλής αναλήφθηκε στους ουρανούς με την βοήθεια ενός σύννεφου, αμέσως μετά τον θάνατό του. Που συναντάμε επίσης «ανάληψη» στους ουρανούς μετά τον θάνατο; Νομίζετε! Όχι μόνο εκεί που πήγε αυτόματα το μυαλό σας. Ένας άλλος «Θεός» που αναστήθηκε στην αρχαιότητα ήταν και ο Μίθρας.  Ο Μίθρας ήταν ο κεντρικός θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκριτικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα π. Χ. Ο μιθραϊσμός ασκούνταν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον 1ο αιώνα π. Χ. ως τον 5ο αιώνα μ. Χ. Ο Μίθρας ήταν περσικός θεός του φωτός και της σοφίας και η προέλευσή του ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Στην Αβέστα, τα ιερά ζωροαστρικά συγγράμματα, ο Μίθρας παρουσιάζεται ως «ο αγαθοεργός» (γιαζάτα), «ο Σωτήρας», το πνεύμα του καλού, ο υπερασπιστής και φύλακας της άσα —της αλήθειας και της τάξης— και ο άρχοντας του κόσμου, στον οποίο «ο Αχούρα Μάζδα (Ωρομάσδης) ανέθεσε την εποπτεία του κόσμου». Ο μιθραϊσμός έμοιαζε με τον χριστιανισμό σε πολλές πτυχές, για παράδειγμα, στα ιδανικά της ταπεινότητας και της αδελφικής αγάπης, στο βάφτισμα, στο τελετουργικό της κοινωνίας, στη χρήση άγιου νερού, τη λατρεία των ποιμένων που ήταν παρόντες στη γέννηση του Μίθρα, την υιοθέτηση της Κυριακής και της25ης Δεκεμβρίου (ημέρας γενεθλίων του Μίθρα) ως άγιων ημερών, και στα δόγματα της αθανασίας της ψυχής, της τελικής κρίσης και της ανάστασης. Ο μιθραϊσμός διέφερε από τον χριστιανισμό καθώς απέκλειε τις γυναίκες από τις τελετές του και ήταν πρόθυμος να συμβιβαστεί με τον πολυθεϊσμό. Οι ομοιότητες, όμως, κατέστησαν δυνατή την εύκολη μεταστροφή των οπαδών του στη χριστιανική πίστη». Και αυτός επίσης αναστήθηκε μετά τον θάνατό του. Συμπτώσεις; Μπορεί. Μπορεί  και όχι όμως. Για σκεφτείτε το. Και για να επιταχύνουμε λίγο το μάθημα ιστορίας της θρησκείας, κάποια στιγμή στην θρησκεία που επικράτησε στην πλειονότητα του πληθυσμού της γης, αποφάσισαν να βάλουν κάποια όρια και να θέσουν κάποιους κανόνες. [προσωπική άποψη : για να έχουν καλύτερο έλεγχο της μάζας]. Αυτό οδήγησε στην πρώτη οικουμενική σύνοδο, η οποία έθεσε τις βάσεις ώστε να μεγαλώσει η θρησκεία τόσο ώστε να φτάσει να γίνει η υπ’ αριθμόν ένα επικερδής επιχείρηση στον κόσμο. Το ξέρω πολλούς από εσάς, σας ενοχλούν όλα αυτά που γράφω. Ίσως μερικοί , ήδη έχετε σταματήσει το διάβασμα και με βρίζετε. Δεν πειράζει, αντέχω και κατάρες. Συνεχίζουμε για να καταλήξουμε στο επιθυμητό για μένα συμπέρασμα. Συνοψίζουμε και ανακεφαλαιώνουμε. 

Στο σημερινό μάθημα διδαχθήκαμε τα εξής: Θεός υπάρχει και ονομάζεται ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης. Ο οποίος κατά καιρούς και κατά περιόδους πεθαίνει και ανασταίνεται. Με δυσκολία, αλλά ανασταίνεται. Και ανασταίνεται από  τον κόσμο του. Ο οποίος έχει διαλέξει από τα γεννοφάσκια του ακόμη, τον δρόμο της αρετής. Το δύσκολο δρόμο της αρετής, τον δρόμο του: «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους». Έχουμε επιλέξει ως οπαδοί του τα δύσκολα. Κατά καιρούς κάποιοι συμμετέχουν σε διάφορες συνόδους- συνελεύσεις με στόχο και σκοπό της ζωής τους να γίνει η δική μας « θρησκεία» η πιο κερδοφόρα σε τίτλους στον κόσμο. Γιατί εμείς μπορούμε, μόνο εμείς μπορούμε η ιστορία μας το έχει διδάξει.

Και για να μην ξεχάσω! Μπάσταρδα και μούλικα, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν το άγγιγμα του θεού, πάντα υπήρχαν. Στο χέρι μας είναι όμως να τα καθαρίσουμε μια για πάντα.

ΠΛΑ-τσα, ΠΛΑ-τσα …π(λ)ούτσα…

… έχω γίνει λούτσα. Κρύος ιδρώτας καθημερινά με λούζει. Τα βράδια σηκώνομαι έντρομος από το κρεβάτι και  φωνάζω, βοήθεια. Κάθε βράδυ στοιχειώνουν τα όνειρά μου εφιάλτες.  Βλέπω καπλαμάδες  να με κυνηγούν. Τα σουπλά που υπάρχουν στο σπίτι γίνονται μικρά τερατάκια, που καταβροχθίζουν τις σάρκες μου. Βλέπω έγκυες γυναίκες να γεννούν και από τον πλακούντα τους να βγαίνουν χρήματα. Πακτωλό χρημάτων, να εισρέει από παντού. Τρομάζω με την σκέψη ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Δεν γίνεται να είναι ψέματα. Θέλω και εγώ να γίνω φίλος με κάθε Πλα που υπάρχει στην Ισπανία, ελπίζοντας χωρίς πλάκα ότι θα καταφέρω και εγώ να πάρω κανένα δωράκι. Κι ας μην είναι ένα εκατομμύριο βρε αδερφέ! Ας είναι εκατό χιλιάδες ευρώ. Ας είναι πενήντα χιλιάδες. Δεν με πειράζει καθόλου. Γιατί, άλλωστε; Δεν δικαιούμαι και εγώ ένα δωράκι; Στο πηγάδι κατούρησα; Θα κάνω υπομονή τέσσερα χρόνια, θα κάνω όλα τα χατίρια θα κάνω με λίγα λόγια μια μικρή επένδυση σε αυτό και σε τέσσερα χρονάκια, τσουπ θα του ζητήσω ένα ποσό- δανεικό και αγύριστο. Μήπως έχει καλύτερα μούτρα ο Κόντης από εμένα; Εντάξει μπορεί να είναι νεότερος, όχι πολύ,  αλλά σίγουρα ΔΕΝ είναι πιο όμορφος από εμένα. Εγώ είμαι άλλο πράγμα. Ψηλός, όμορφος, φινετσάτος, γαλανά μάτια με λίγα λόγια ο τέλειος ο άνθρωπος ο άντρας ο σωστός, αυτός που θα επενδύσει στον ΑΡΗ. Αυτό είναι. Βρήκα την λύση. Θα χρησιμοποιήσω όλα τα μέσα που διαθέτω- τα εμφανισιακά- και θα γίνω φίλος με όλους τους λεφτάδες που υπάρχουν στον πλανήτη, με όλους τους πλάκακάνουνμεμας-9, θα τους ψήνω ώστε να μου χαρίζουν από εκατό χιλιάδες ευρώ και θα βοηθάω την ομάδα. Ναι-ναι αυτή είναι η λύση. Ξαμοληθείτε και εσείς, να βρείτε πλούσιους φίλους και θα γίνει κόλαση. Η πλουσιότερη ομάδα στον κόσμο θα γίνουμε. Θα αγοράσουμε και τα χρέη της Ελλάδας, θα την ξεχρεώσουμε , θα βάλουμε και υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές, θα κυβερνήσουμε τον κόσμο. Αυτό είναι το όραμα! Ποιος ΑΡΗΣ! Θα σώσω τον κόσμο τελικά. Αν έχεις φίλους τελικά, τα πάντα καταφέρνεις. Ειδικά αν έχεις φίλους με λεφτά. Α-πλά με πολλά λεφτά…

[ Και μέσα σε αυτό το κακό μας το χάλι, έρχεται και η προεδράρα μας Αθανασιάδης,  κατεβαίνει στην Αθήνα και  πείθει τον μούτσο του ναυαγισμένου καραβιού, να επιστρέψει στον ΑΡΗ. Δεν πάμε καλά. Καθόλου καλά. Η ομάδα κινδυνεύει και εμείς κοιμίζουμε τον κόσμο με τα ψέματα. Ρε συ Κόντη, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι πλέον δεν μπορείς να βρίσκεσαι στην ομάδα; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι ΔΕΝ σε θέλει κανείς. Όλοι είναι εναντίον σου. Όλοι, εκτός από τον Αθανασιάδη. Ούτε κι ο Ζαμπέτας, ούτε και ο Παπαϊωάννου, ούτε κανείς από τους παλαιότερους συμμάχους σου. Ρε συ, ΦΥΓΕ. Τα λεφτά του ξάπλα σου δεν τα θέλουμε. Κανείς δεν είναι τόσο αφελής ώστε να πιστέψει ότι χαρίζονται έτσι απλά ένα εκατομμύρια ευρώ. Ακούω πολλά, έχω τους ρουφιάνους μου παντού οι οποίοι με ενημερώνουν για τις προτάσεις που θα καταθέσει η διοίκηση Αθανασιάδη. Δεν  έχω πρόβλημα, κανένα. Και ο Αθανασιάδης και ο Ζαμπέτας είναι υπεύθυνοι βάσει του νόμου για ότι συμβαίνει στην ΠΑΕ, λογικό ακούγεται να συμμετέχουν σε ένα διοικητικό σχήμα. Με την λογική αυτή όμως και αφού έχουν δεσμευμένη την περιουσία τους, οι Σκόρδας και Ματθαίου από το 44, θα έπρεπε να συμμετέχουν και αυτοί στη νέα διοίκηση που θα προσπαθήσει να βγάλει τον ΑΡΗ από το τέλμα. Να μπει μέσα σε αυτήν και ο ΑΡΗΣ ενότητα, να φωνάξουμε και τον Γράντα να βοηθήσει και τον Καραμπέρη, να πούμε και τον μπάρμπα Νίκο (μετοχές έχει άλλωστε και αυτός) και να κάνουμε μια ωραία και ευκίνητη διοίκηση. Μία διοίκηση που θα δώσει όραμα,  μια διοίκηση που οι προοπτική της θα είναι να σώσει την ΠΑΕ, να βάλει τις βάσεις για ένα ισχυρό οικοδόμημα, να καταφέρει να βγάλει τον ΑΡΗ πρωταθλητή.  Και ύστερα θα έρθουν και οι εξωγήινοι από τον αδερφό πλανήτη ΑΡΗ του ηλιακού μας συστήματος με τον δικό τους άπλα, ξάπλα στο διαστημόπλοιο και θα κάνουν τον ΑΡΗ πρώτο στο διαπλανητικό μας σύστημα. Ρε μάνκαις, την παλεύετε καθόλου; Είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι μέλη αυτής της αποτυχημένης και ανίκανης διοίκησης μπορούν να συμμετέχουν σε κάτι καινούριο; Οι άνθρωποι αυτοί οι  οποίοι από το 2009, έχουν καταφέρει με τα ψέματα, με τα παπαγαλάκια τα οποία «έκραζαν» αυτά τα οποία τους δινόντουσαν ως εντολές, με την λάσπη που έριχναν σε ανθρώπους οι οποίοι ανησυχούσαν και προσπαθούσαν να τους βγάλουν «ποντίκια» και ανύπαρκτους. Την Δευτέρα οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες. Δεν υπάρχει στιγμή για χάσιμο. Η υπομονή όλων έχει εξαντληθεί. Είτε πρόκειται για μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος, είτε πρόκειται για υπαλλήλους της ΠΑΕ, είτε πρόκειται για όλους εμάς τους απλούς οπαδούς, τους απλούς στρατιώτες της ιδέας που λέγεται ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης. Όπως,  με πορδές δεν βάφονται αυγά έτσι και όταν λες ψέματα πέφτεις μέσα  στα αίματα. Και δεν θέλουμε, κανείς δεν θέλει να γίνει αιματηρή συνέλευση. Πείτε τις αλήθειες, δώστε επιτέλους όλα τα στοιχεία ώστε οι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν να ξέρουν τι τους περιμένει. Να μην βρεθούν προ εκπλήξεων. Δεν γίνεται να συνεχιστεί άλλο αυτή  η κατάσταση. Παραδειγματιστείτε από την συμπεριφορά του Δεσύπρη της προηγούμενης έκτακτης γενικής συνέλευσης και ξεκινήστε έστω και καθυστερημένα να ζητάτε συγνώμη. Δεν είναι η σωτηρία, αλλά είναι μία αρχή για να πειστεί ο κόσμος να ταχθεί δίπλα στην ομάδα. Μην την καταστρέφεται άλλο παραμένοντας στις θέσεις σας. Ο κόσμος μπορεί και είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει πραγματικά λεφτά. Όχι υποθετικά, ούτε και φανταστικά της μονόπολης. Τα λεφτά των επιτραπέζιων παιχνιδιών δεν τα θέλουμε, ούτε και τα έχουμε ανάγκη.]

Υ.Γ. Την Δευτέρα 15 Μαΐου κρίνεται το μέλλον του ΑΡΗ μας. Παρακαλώ μέσα από την καρδιά μου όλους όσους αγαπούμε πραγματικά τον ΑΡΗ, να βρούμε την λύση… πριν να είναι αργά.

Υ.Γ. 2Ο γεροΣάτυρος ξέρει πολλά… και περιμένει. Το νου σας! 

Ακόμη να φύγεις; Φύγε!

Μπρε; Τι κάνετε μπρε; Πως είστε; Όλα καλά; Συνήλθατε από το μεθύσι των εκλογών; Λίγο πολύ, ότι κι αν ψηφίσατε ικανοποιημένοι είσαστε. Όλοι καλά πήγαν. Όμως εσείς, δεν ντρέπεστε καθόλου; Τι  ήταν αυτά που κάνατε την Παρασκευή; Καλά βρε, μην σας πω τίποτε βαρύτερο, δεν σας είπα ότι «στηρίζουμε» Γιάννη Κόντη; Δεν σας έλεγα ότι «αγαπάμε» Γιάννη Κόντη. Γιατί ρε μου γυρνάτε τα μυαλά; Ρε σεις, τον μεσσία ρε; Ρε τον σωτήρα μας να του φερθείτε έτσι; Τόσο βάναυσα και άπονα; Θα ήθελα να ήξερα ποιος τον έβρισε, ποιος τον αποκάλεσε ψεύτη και απατεώνα. Είναι δυνατόν; Τον Γ ι ά ν ν η μας; Τον άνθρωπο που έτρεξε τόσο πολύ για τον ΑΡΗ; Τον άνθρωπο που πήγε τόσες φορές στην Ελβετία ώστε να μιλήσει με αυτόν τον σου-Πλά που φέρεται ως ο υποψήφιος επενδυτής ή μάλλον –καλύτερα- ο υποψήφιος δανειστής των Αθανασιάδη- Κόντη; Καλά καθόλου ντροπή δεν υπάρχει; Αναγκάσατε αυτόν που σκίζεται για τον ΑΡΗ να αποχωρήσει από την αίθουσα τρεις ώρες πριν την λήξη αυτής; Εντάξει, σιγά τα ωά. Και τι ειπώθηκε μήπως; Πφφφ! @@ [όπως μας ανέφερε το μέλος του Δ.Σ.]! Τίποτε το ενδιαφέρον. Σιγά μην ενδιαφέρει τον κόσμο, σιγά μην ενδιαφέρει τα μέλη της Κοινωνίας, ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι  μιλούσαν απαξιωτικά για τα μέλη της κοινωνίας και ήθελαν την διάλυση αυτής. Έλλλλλα βρε τώρα, ξέρω γω, νάμε. Κι αν ήθελαν την διάλυση αυτής, κι αν έβαζαν συνέχεια εμπόδια – με την βοήθεια μελών του Δ.Σ.  της κοινωνίας- και τι έγινε; Αφού ο Γιάννης Κόντης, Ξ Ε Ρ Ε Ι. Όλα τα ξέρει. Και δεν χρειάζεται να καταγράψει κάτι, δεν χρειάζεται να καταθέσει έγγραφη πρόταση, ο λόγος του είναι συμβόλαιο. Νόμος. Ότι πει γίνεται. Να θυμηθούμε περιπτώσεις προφορικών συμβολαίων του κυρίου Γιάννη; Χρειάζεται; Δεν νομίζω! Άντε, κάνα  δυο. Βιτόλο, Σμόλαρεκ, Μενδρινός (άσχετα αν ήρθε την επόμενη χρονιά) να πούμε για τα δυόμιση εκατομμύρια –που έγιναν 400,000 στην δική του συνέντευξη τύπου , ενώ στην λέσχη μάθαμε από τον Αθανασιάδη για 200,000- για τα 10 εκατομμύρια που θα μπαίνουν ΚΑΘΕ χρόνο από την τεράστια αυτή τράπεζα που χρέωσε την αεκούλα, να πούμε αν θέλετε πολλά από τα «συμβόλαια» που μας έχει πει. Δεν έχει σημασία όμως. Τον λατρεύουμε. Τον αγαπάμε. Τον πιστεύουμε.

[ Σοβαρά τώρα! Από τις λίγες φορές που ΠΡΕΠΕΙ να το κάνω. Επιβάλλουν οι δύσκολες στιγμές που περνάει ο σύλλογος, να πράξουμε το σωστό. Να βάλλουμε κάτω τα δεδομένα που έχουμε και να δούμε πως θα κινηθούμε. Επιτρέψτε μου λίγο να σχολιάσω τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην γενική συνέλευση της Παρασκευής, καθώς και τα γεγονότα. Αρκετοί ασχολήθηκαν με τα συμβάντα, αλλά σίγουρα κανείς δεν τα είδε με τα δικά μου μάτια, αυτά του γεροΣάτυρου. Αρχικά θεωρώ ότι οι διοικούντες της Π.Α.Ε. στερούνται σοβαρότητος. Διότι δεν είναι σοβαρότητα, σε μία τόσο σημαντική συνέλευση για το μέλλον του συλλόγου, να μην έχει ουσιαστική πρόταση, παρά μόνο να προσπαθεί να τρομοκρατήσει τον κόσμο, με διλλήματα ή τα βάζουμε εμείς μέσω του δανείου-επένδυσης-παραμυθιού-ονείρου-εφιάλτη κ. λ. π. Από την στιγμή που έχουν ψηφίσει οι ομάδες της σούπα λίγδ, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει  ομάδα κατηγορία λόγω χρεών, δεν αντιλαμβάνομαι τα ψευδοδιλλήματα. Συγκεκριμένα μέλη του Δ.Σ. θα έπρεπε να είναι πιο κόσμια στη συμπεριφορά τους και ψευτομαγκιές, τσαμπουκάδες και νάχαμε να λέγαμε και σε γμσω και ξέρω γω, αλλού. Δεν περνάνε, πλέον αυτά. Συνεχίζω, με τους τσαμπουκάδες της συνέλευσης, με τα αντράκια τα οποία έχουν πολλά κιλά τεστοστερόνης και κρεατίνης. Ρε, άντε ρε! Πραγματικά έχω εκνευριστεί με μερικά μέλη της κοινωνίας, μέλη τα οποία διεκδικούν θέσεις και αξιώματα. Μέλη τα οποία πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό, την άλλη μεριά. Την ήπια, την σωστή, την χωρίς κραυγές και φωνές. Δεν επιτρέπεται  να φέρεστε  όπως αυτοί που κατηγορείτε τόσο καιρό.   Απαγορεύεται να συμπεριφέρεστε και να μιλάτε έτσι. Απλά απαγορεύεται.  Πάνο Στεφανίδη και Ισαάκ Ξανθόπουλε. Ηρεμήστε τους. Μιλήστε τους και μην τους επιτρέπετε άλλο να σας εκθέτουν. Λάμπρο Σκόρδα . Ηρέμησε. Χίλια δίκια έχεις, αλλά το χάνεις με την εκρηκτικότητα του χαρακτήρα σου.  Στο λέω το ξέρεις με πόσο πολλή αγάπη και σεβασμό για όλα όσα έχεις προσφέρει. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά και τα προβλήματα διογκώνονται. Σύνεση, αποφασιστικότητα και προσπάθεια χρειάζεται από όλους. Δεν πρέπει να εξαιρούμε κανέναν- πλην ενός.  Τάσο Δεσύπρη, με εντυπωσίασες με την ειλικρίνειά σου. Δεν μας είπες, βέβαια κάτι καινούριο, δεν μας είπες τίποτε διαφορετικό από αυτά που μας έλεγε ο Σκόρδας μέσα από τις εκπομπές του, αλλά επιτέλους τα είπε και με στοιχεία και κάποιος άλλος εκτός από αυτόν. Η πρόταση που έκανες, δεν απείχε καθόλου από την πρόταση που έκανε ο Πάνος Στεφανίδης, αλλά είναι καλό ότι υπάρχει ταύτιση απόψεων. Είναι καλό ότι φαίνεται  να υπάρχει μία κοινή γραμμή και σε άλλα μέλη της οικογένειας του ΑΡΗ που δεν έχουν την στάμπα του «σκορδικού» επάνω τους. Δεν υπάρχουν σκορδικοί και μη, κοντικοί και όχι… υπάρχει μόνο ο ΑΡΗΣ και αυτόν πρέπει να υπηρετήσουμε. Μην κάνει κανένας πίσω στην μάχη της σωτηρίας. Όλοι εμείς που θέλουμε την σωτηρία της ομάδας μέσα από την κοινωνία μελών πρέπει και το οφείλουμε στα παιδιά μας να αφήσουμε στην άκρη έριδες και αντιπάθειες και να πορευθούμε σε μία κοινή προσπάθεια εύρεσης λύσης.

Συνδεσμίτες του μεγαλύτερου συνδέσμου οπαδών στην Ελλάδα… να με περιμένετε. Θα ξαναέρθω να ανανεώσω την συνδρομή μου. Έμεινα έκπληκτος. Μπράβο για την στάση σας, μπράβο για την αποφασιστικότητά σας. Respect! Δεν φανταζόμουν ότι μετά από αυτά που βιώσαμε τις προηγούμενες γενικές συνελεύσεις από την ηγεσία του συνδέσμου, θα μπορούσατε εσείς να με κάνετε να σηκωθώ όρθιος και να σας χειροκροτήσω. Συνεχίστε την  προσπάθεια με την ίδια τόλμη, με την ίδια αγάπη για την ομάδα.]

Υ.Γ. Πολλά ακούν τα αυτιά μου. Πολλά βλέπουν τα ματάκια μου. Μην παρεκκλίνετε της πορείας σας, μην χάνετε τον δρόμο σας. Πολλοί θα προσπαθήσουν να σας μπερδέψουν. Αν δεν φύγει ο αλλοδαπός καρκίνος από την ομάδα, αν δεν τον πάμε οι ίδιοι με τα χεράκια μας στο αεροδρόμιο, μην πιστεύετε τίποτε.

Σώσε μας, Γιάννη Κόντη… σώσε μας.

Καλώς σας βρήκα και πάλι.  Πολύ καλημέρα σας και να είστε καλά. Πάντα. Όλοι σας. Σας αγαπάω βρε μπαγασάκηδες και μου λείψατε πάρα πολύ όλες αυτές τις μέρες που δεν βρεθήκαμε. Βέβαια, ακόμη εγώ δεν γύρισα πίσω στην πόλη του Θεού, ακόμη στην πόλη της λίμνης βρίσκομαι. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα επιστρέψω σήμερα για την συνέλευση. Τι να κάνω και εγώ ο καημένος. Να μην ξεκουραστώ, διόλου; Να μην πάρω μιαν άδεια από την σημαία να απλώσω λίγο την αρίδα μου, να ηρεμήσω από όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας; Γατί προβλήματα αλλού , δεν υπάρχουν. Όλα πάνε κατ ευχήν . Όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους, τον στρωμένο, επιτέλους τολμώ να πω, με ροδοπέταλα. Όχι με πέταλα αλόγου, εκείνα τα βαριά μεταλλικά αντικείμενα που βάζουν στις οπλές των ζώων, αλλά με πραγματικά ροδοπέταλα. Αυτά με τα οποία οι πολυπληθείς οπαδοί του ΑΡΗ μας, αυτά τα πολυπληθή μέλη της Κοινωνίας , θα ραίνουν τον μεσσία που επιτέλους-μετά από λαϊκή απαίτηση, ετών- θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας. Δυστυχώς όπως σας είπα, λείπω και δεν έχω ακούσει τι συμβαίνει όλες αυτές τις μέρες στα ραδιόφωνα της αγαπημένης και πανέμορφης Θεσσαλονίκης.  Η απουσία επίσης  ικανής διαδικτυακής παροχής δεν μου επίτρεψε να ενημερώνομαι πλήρως για τα συμβάντα, τα παρελθοντικά αλλά και για τα μελλούμενα. Παρόλα αυτά όμως κάτι έμαθα και εγώ. Κάπως την βρήκα την άκρη και έβγαλα τα συμπεράσματά μου. Και αυτό που κατάλαβα είναι ένα:

      Δώστε τις μετοχές στον Γιάννη Κόντη. Ακούτε; Ποια λέσχη και ποια κοινωνία; Πάρτε τα χαρτιά αυτά και δώστε τα όλα στον μεγάλο αυτόν άνθρωπο του ποδοσφαίρου, σε αυτόν τον γίγαντα της μπάλας, στον δικό μας Μέσσι ,  στον δικό μας –πόσο τυχεροί είμαστε θεέ μου- Γιάννη Κόντη. Τον Γιάννη μας.  Τον καπετάνιο μας. Τον σερ Τζον της καρδιάς μας. Του στομαχιού μας. Του πνεύμονά μας. Του σπληνάντερού μας.  Όλου, του είναι μας. Φτάνει  πια στα ψέματα που όλοι εσείς ή δήθεν αρειανοί ή δήθεν και ντεμέκ ερωτευμένοι με την ομάδα διασπείρεται δεξιά και αριστερά. Ξυπνάτε! Μην κοιμάστε. Μην κάθεστε και ασχολείστε με το παρελθόν. Αφήστε το πίσω. Ο καημένος ο Γιάννης δεν είχε ευθύνη. Ποτέ δεν είχε ευθύνη. Δεν τους έφερε όλους αυτούς τους παίκτες στην ομάδα. Μόνο σαράντα παίκτες έφερε. Ακούς, παραπλανημένε οπαδέ του Άρη; Τόσο καιρό που πίστευες ότι ο Αμπρέου  ήρθε στον Άρη ,επειδή στην Γ.Σ. της Λέσχης ο σωσίας του Κόντη –ακούς ; ο   σ ω σ - ί α ς του Γ.Κόντη- υποσχέθηκε στον κόσμο, έκανες για ακόμη μια φορά λάθος. Σε ξεγέλασαν τόσα χρόνια οι κακοί ψεύτες δημοσιογράφοι, αυτά τα αποβράσματα της κοινωνίας, οι οποίοι σε συνεννόηση με τον εκδότη-πρώην πρόεδρο-παπαγάλο προσπαθούν να καταστρέψουν την ομάδα. Εμπιστευτείτε τον απλό άνθρωπο, που θέτει – την ίδια στιγμή που θα του ζητηθεί- την παραίτησή του στη διάθεσή της Π.Α.Ε.  και θα φύγει την ίδια στιγμή. Μην το κάνετε αυτό. Κρατήστε τον στην ομάδα. Ή μάλλον δώστε του την ομάδα. Εν λευκώ. Δεν ήξερε τόσο καιρό τα οικονομικά. Δεν έχει περάσει λίγος καιρός που έμαθε το οικονομικό χάλι της Π.Α.Ε.. Δεν ήξερε ότι ενώ άλλαξε η διοίκηση της Π.Α.Ε. το 2009 , με χρέη περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ-όπως είχαν πει οι ίδιοι- στην πραγματικότητα ήταν 14 εκατομμύρια ευρώ. Αν το ήξερε δεν θα ξέφευγε τόσο το οικονομικό. Τώρα που το ξέρει, τα πράγματα θα παν καλύτερα. Πραγματικά. Τα πράγματα θα παν καλύτερα. Μην δίνετε σημασία στα λόγια του Φεβρουαρίου, περί δυόμιση εκατομμυρίων ευρώ. Αναγκάστηκε. Άλλωστε τα λεφτά ήρθαν. Ήδη είναι μέσα στα ταμεία της Π.Α.Ε. και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι ήδη στα ταμεία και εξοφλούνται. Όχι – όχι αυτές οι φήμες περί προσφυγών από παίκτες οι οποίοι έχουν να πληρωθούν από πέρυσι, είναι ψέματα. Ασύστολα ψέματα. Μην κατηγορείτε τον Γιάννη Κόντη. Όλοι εσείς που δεν έχετε πρόταση. Πείτε ποια είναι η λύση; Ο Γιάννης ΕΧΕΙ την λύση. Αλλά, χθες που ήταν η συνέντευξη τύπου , καλώς έγινε στα γραφεία της Π.Α.Ε- γιατί να μην γίνει; Γνώριμος  χώρος ήταν, ήθελε να αισθάνεται την ζεστασιά του σπιτιού του. Ο Γιάννης μας. Το παλικάρι μας. Ο άνθρωπός μας. Ο σωτήρας μας. Που ούτε τον Τόχα έφερε. Ναι-ναι ούτε αυτόν. Που δεν φταίει τόσο δα, για τα χρήματα που ξόδεψε η ομάδα ώστε να τον αγοράσει από την Ρουμανία. Που αν φύγει από την ομάδα, ΑΥΤΟΣ θα διαλύσουμε. Θα αναγκαστούμε να πάμε σε διοίκηση πρωτοδικείου. Κάτι που τον τρομάζει. Εδώ λύγισε ο μεγάλος Γιάννης Κόντης. Λύγισε και δάκρυσε. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να μπαοκ και να έχει διοίκηση πρωτοδικείου. Άλλωστε δεν υπάρχουν ικανοί  αρειανοί να μπορούν να διοικήσουν. Όχι ποτέ δεν υπήρχαν. Μόνος ΑΥΤΟΣ. Γιάννη μας, σε αγαπάμε. Γιάννης μας, σε λατρεύουμε. Μόνο εσύ Γιάννη. Μόνο εσύ! Και για να το πω και στην γλώσσα σου, «solamente usted». Μόνος εσύ μπορείς. Εσύ με τις γνωριμίες σου, με τις γνώσεις σου, με το απίστευτα καλό scouting -40 πιτσιρικάδες από την Ισπανία θα μας φέρεις, τους καινούριους μέσσηδες, τσάβιδες, ρονάλντους κ.λ.π.- με τον τεράστιο φίλο Ροντ Στι… συγνώμη, Μανέλ Φερέρ. Μείνε Γιάννη Κόντη. Μείνε και μάθε μας να λέμε την αλήθεια. Είσαι ο θεός μας. Είσαι η ελπίδα μας. Μη φύγεις! Σε παρακαλούμε. Στα γόνατά μας πέφτουμε. Όχι. Μείνε. Κάνε τον ΑΡΗ μεγάλο. Θα τα καταφέρεις. Κι αν , αν λέω υπάρχουν κάποιες λίγες φωνές-αντίθετες με αυτές των περισσοτέρων, κλείσε τα αυτιά σου και προχώρα στα σχέδιά σου. Κάποια στιγμή θα το καταφέρεις να κάνεις τον ΑΡΗ πρωταθλητή. Κι αν δεν είναι στην σούπα λιγδ, δεν έχει σημασία. Καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη. Πρώτος να είμαι και τι στον κόσμο. Παρακαλώ λοιπόν τα μέλη – δηλαδή ποια μέλη, δεν υπάρχει κανείς που να συγκριθεί με σένα- να στηρίξουν την προσπάθειά σου. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Ο λαός του ΑΡΗ είναι ανίκανος να βοηθήσει, είναι ανίκανος να τα καταφέρει. Το έχει αποδείξει άλλωστε τόοοοσα χρόνια, ότι δεν μπορεί. Λίγος  είναι. Πολύ λίγος. Ανίκανοι.

Υ.Γ.  Χικ!